Jó 4

1 Então Elifaz o temanita respondeu, dizendo:

Temanlı Elifaz belə cavab verdi:

2 Se tentarmos falar contigo, ficarás incomodado? Mas quem poderia deter as palavras?

«Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?

3 Eis que tu ensinavas a muitos, e fortalecias as mãos fracas;

Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.

4 Tuas palavras levantavam aos que tropeçavam, e fortificavas os joelhos que desfaleciam.

Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.

5 Mas agora [isso] que aconteceu contigo, tu te cansas; e quando [isso] te tocou, te perturbas.

İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.

6 Por acaso não era o teu temor [a Deus] a tua confiança, e a integridade dos teus caminhos tua esperança?

Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?

7 Lembra-te agora, qual foi o inocente que pereceu? E onde os corretos foram destruídos?

Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?

8 Como eu tenho visto, os que lavram injustiça e semeiam opressão colhem o mesmo.

Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.

9 Com o sopro de Deus eles perecem, e pelo vento de sua ira são consumidos.

Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.

10 O rugido do leão, a voz do leão feroz, e os dentes dos leões jovens são quebrantados.

Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.

11 O leão velho perece por falta de presa, e os filhotes da leoa se dispersam.

Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.

12 Uma palavra me foi dita em segredo, e meu ouvidos escutaram um sussurro dela.

Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,

13 Em imaginações de visões noturnas, quando o sono profundo cai sobre os homens,

Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda

14 Espanto e tremor vieram sobre mim, que espantou todos os meus ossos.

Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.

15 Então um vento passou por diante de mim, que fez arrepiar os pelos de minha carne.

Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.

16 Ele parou, mas não reconheci sua feição; uma figura estava diante de meus olhos, e ouvi uma voz quieta, [que dizia]:

Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:

17 Seria o ser humano mais justo que Deus? Seria o homem mais puro que seu Criador?

“İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?

18 Visto que ele não confia em seus servos, e considera seus anjos como loucos,

Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.

19 Quanto mais naqueles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são esmagáveis como a traça!

Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?

20 Desde a manhã até a tarde são despedaçados, e perecem sempre, sem que ninguém perceba.

Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.

21 Por acaso sua excelência não se perde com eles mesmos? Eles morrem sem sabedoria.

Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.