Jó 37

1 Disto também o meu coração treme, e salta de seu lugar.

Tudi ob tem moje srce trepeta in je premaknjeno iz svojega mesta.

2 Ouvi atentamente o estrondo de sua voz, e o som que sai de sua boca,

Pozorno prisluhnite hrupu njegovega glasu in zvoku, ki gre iz njegovih ust.

3 Ao qual envia por debaixo de todos os céus; e sua luz até os confins da terra.

Tega usmerja pod celotnim nebom in svoje bliskanje do koncev zemlje.

4 Depois disso brama com estrondo; troveja com sua majestosa voz; e ele não retém [seus relâmpagos] quando sua voz é ouvida.

Za tem rjovi glas. Grmi z glasom svoje odličnosti in ne bo jih zadržal, ko se zasliši njegov glas.

5 Deus troveja maravilhosamente com sua voz; ele faz coisas tão grandes que nós não compreendemos.

Bog s svojim glasom čudovito grmi. Dela velike stvari, ki jih ne moremo doumeti.

6 Pois ele diz à neve: Cai sobre à terra; Como também à chuva: Sê chuva forte.

Kajti snegu pravi: ›Bodi na zemlji, ‹ podobno majhnemu dežju in velikemu dežju njegove moči.

7 Ele sela as mãos de todo ser humano, para que todas as pessoas conheçam sua obra.

Pečati roko vsakega človeka, da bi vsi ljudje lahko poznali njegovo delo.

8 E os animais selvagens entram nos esconderijos, e ficam em suas tocas.

Potem gredo živali v brloge in ostanejo na svojih mestih.

9 Da recâmara vem o redemoinho, e dos [ventos] que espalham [vem] o frio.

Iz juga prihaja vrtinčast veter in mraz iz severa.

10 Pelo sopro de Deus se dá o gelo, e as largas águas se congelam.

Z dihom Boga je dana zmrzal in širina vodá je omejena.

11 Ele também carrega de umidade as espessas nuvens, [e] por entre as nuvens ele espalha seu relâmpago.

Tudi z namakanjem obtežuje debel oblak. Razpršuje svoj svetli oblak.

12 Então elas se movem ao redor segundo sua condução, para que façam quanto ele lhes manda sobre a superfície do mundo, na terra;

Ta je obrnjen ob njegovih nasvetih, da lahko naredijo karkoli jim zapoveduje na obličju zemeljskega [kroga] na zemlji.

13 Seja que ou por vara de castigo, ou para sua terra, ou por bondade as faça vir.

Povzroča mu, da pride, bodisi za grajanje ali za njegovo deželo ali za usmiljenje.

14 Escuta isto, Jó; fica parado, e considera as maravilhas de Deus.

Prisluhni temu, oh Job. Stoj mirno in preudari čudovita Božja dela.

15 Por acaso sabes tu quando Deus dá ordem a elas, e faz brilhar o relâmpago de sua nuvem?

Ali veš, kdaj jih je Bog razporedil in svetlobi svojega oblaka velel, da zasije?

16 Conheces tu os equilíbrios das nuvens, as maravilhas daquele que é perfeito no conhecimento?

Mar poznaš izravnavanja oblakov, čudovita dela njega, ki je popoln v spoznanju?

17 Tu, cujas vestes se aquecem quando a terra se aquieta por causa do [vento] sul,

Kako so tvoje obleke tople, ko z južnim vetrom umiri zemljo?

18 acaso podes estender com ele os céus, que estão firmes como um espelho fundido?

Ali si ti z njim razprostrl nebo, ki je močno in kakor staljeno zrcalo?

19 Ensina-nos o que devemos dizer a ele; [pois discurso] nenhum podemos propor, por causa das [nossas] trevas.

Pouči nas, kaj mu bomo rekli, kajti svojega govora ne moremo urediti zaradi teme.

20 Seria contado a ele o que eu haveria de falar? Por acaso alguém falaria para ser devorado?

Mar mu bo povedano, da jaz govorim? Če človek govori, bo zagotovo požrt.

21 E agora não se pode olhar para o sol, quando brilha nos céus, quando o vento passa e os limpa.

Sedaj ljudje ne vidimo svetle svetlobe, ki je v oblakih, toda veter gre mimo in jih očisti.

22 Do norte vem o esplendor dourado; em Deus há majestade temível.

Lepo vreme prihaja iz severa. Z Bogom je strašno veličanstvo.

23 Não podemos alcançar ao Todo-Poderoso; ele é grande em poder; porém ele a ninguém oprime [em] juízo e grandeza de justiça.

Glede Vsemogočnega, ne moremo ga srečati. Odličen je v moči, v sodbi in v obilici pravice. Ne bo prizadel.

24 Por isso as pessoas o temem; ele não dá atenção aos que [se acham] sábios de coração.

Ljudje se ga zato bojijo. Ne ozira se na nobenega od tistih, ki so modrega srca.«