< 27 >

1 E Jó prosseguiu em falar seu discurso, e disse:
Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
2 Vive Deus, que tirou meu direito, o Todo-Poderoso, que amargou minha alma,
Vivit Deus, qui abstulit iudicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam,
3 Que enquanto meu fôlego estiver em mim, e o sopro de Deus em minhas narinas,
Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,
4 Meus lábios não falarão injustiça, nem minha língua pronunciará engano.
Non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.
5 Nunca aconteça que eu diga que vós estais certos; até eu morrer nunca tirarei de mim minha integridade.
Absit a me ut iustos vos esse iudicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
6 Eu me apegarei à minha justiça, e não a deixarei ir; meu coração não terá de que me acusar enquanto eu viver.
Iustificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
7 Seja meu inimigo como o perverso, e o que se levantar contra mim como o injusto.
Sit ut impius, inimicus meus: et adversarius meus, quasi iniquus.
8 Pois qual é a esperança do hipócrita quando ele for cortado, quando Deus arrancar sua alma?
Quæ est enim spes hypocritæ si avare rapiat, et non liberet Deus animam eius?
9 Por acaso Deus ouvirá seu clamor quando a aflição vier sobre ele?
Numquid Deus audiet clamorem eius cum venerit super eum angustia?
10 Ele se deleitará no Todo-Poderoso? Invocará a Deus a todo tempo?
Aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?
11 Eu vos ensinarei acerca da mão de Deus; não esconderei o que há com o Todo-Poderoso.
Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.
12 Eis que todos vós tendes visto [isso]; então por que vos deixais enganar por ilusão?
Ecce, vos omnes nostis, et quid sine causa vana loquimini?
13 Esta é a porção do homem perverso para com Deus, a herança que os violentos receberão do Todo-Poderoso:
Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
14 Se seus filhos se multiplicarem, serão para a espada; e seus descendentes não se fartarão de pão;
Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane.
15 Os que lhe restarem, pela praga serão sepultados; e suas viúvas não chorarão.
Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.
16 Se ele amontoar prata como o pó da terra, e se preparar roupas como lama,
Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta:
17 Mesmo ele tendo preparado, é o justo que se vestirá, e o inocente repartirá a prata.
Præparabit quidem, sed iustus vestietur illis: et argentum innocens dividet.
18 Ele constrói sua casa como a traça, como uma barraca feita por um vigilante.
Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.
19 O rico dormirá, mas não será recolhido; ele abrirá seus olhos, e nada mais há para si.
Dives cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
20 Medos o tomarão como águas; um turbilhão o arrebatará de noite.
Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.
21 O vento oriental o levará, e ele partirá; e toma-o de seu lugar.
Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.
22 E o atacará sem o poupar, [enquanto] ele tenta fugir de seu poder.
Et mittet super eum, et non parcet: de manu eius fugiens fugiet.
23 Baterá palmas por causa dele, e desde seu lugar lhe assoviará.
Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum eius.

< 27 >