Jó 14

1 O homem, nascido de mulher, é curto de dias, e farto de inquietação;

Človek, ki je rojen iz ženske, je malo-dneven in poln težav,

2 Ele sai como uma flor, e é cortado; foge como a sombra, e não permanece.

poganja kakor cvet in je odtrgan, odleti tudi kakor senca in ne nadaljuje.

3 Contudo sobre este abres teus olhos, e me trazes a juízo contigo.

Mar odpiraš svoje oči nad takšnim in me s seboj vodiš na sodbo?

4 Quem tirará algo puro do imundo? Ninguém.

Kdo lahko privede čisto stvar iz nečiste? Niti en.

5 Visto que seus dias já estão determinados, e contigo está o número de seus meses, tu lhe puseste limites, [dos quais] ele não passará.

Ker so njegovi dnevi določeni, je število njegovih mesecev s teboj; ti si določil njegove meje, ki jih ne more prestopiti.

6 Desvia-te dele, para que ele tenha repouso; até que, como o empregado, complete seu dia.

Obrni se od njega, da lahko počiva, dokler svojega dneva ne bo dovršil kakor najemnik.

7 Porque há [ainda] alguma esperança para a árvore que, se cortada, ainda se renove, e seus renovos não cessem.

Kajti upanje je za drevo, če je posekano, da bo ponovno pognalo in da njegove nežne veje ne bodo odnehale.

8 Ainda que sua raiz se envelheça na terra, e seu tronco morra no solo,

Čeprav se njegova korenina v zemlji postara in njegov štor umre v zemlji,

9 Ao cheiro das águas ela brotará, e dará ramos como uma planta nova.

vendar preko vonja vode vzbrsti in požene veje kakor rastlina.

10 Porém o homem morre, e se abate; depois de expirar, onde ele está?

Toda človek umre in obleži. Da, človek izroči duha in kje je?

11 As águas se vão do lago, e o rio se esgota, e se seca.

Kakor vode izhlapevajo iz morja in se poplava izsušuje in posuši,

12 Assim o homem se deita, e não se levanta; até que não haja mais céus, eles não despertarão, nem se erguerão de seu sono.

tako se človek uleže in ne vstane. Dokler ne bo več neba, se ne bodo prebudili niti ne bodo dvignjeni iz svojega spanja.

13 Ah, se tu me escondesses no Xeol, e me ocultasses até que a tua ira passasse, se me pusesses um limite de tempo, e te lembrasses de mim! (Sheol h7585)

Oh, da bi me hotel skriti v grob, da bi me varoval na skrivnem, dokler tvoj bes ne mine, da bi mi določil določeni čas in me spomnil! (Sheol h7585)

14 Se o homem morrer, voltará a viver? Todos os dias de meu combate esperarei, até que venha minha dispensa.

Če človek umre, mar bo ponovno živel? Vse dni svojega določenega časa bom čakal, dokler ne pride moja sprememba.

15 Tu [me] chamarás, e eu te responderei; e te afeiçoarás à obra de tuas mãos.

Klical boš in jaz ti bom odgovoril; imel boš željo po delu svojih rok.

16 Pois então tu contarias meus passos, e não ficarias vigiando meu pecado.

Kajti sedaj šteješ moje korake. Mar ne paziš nad mojim grehom?

17 Minha transgressão estaria selada numa bolsa, e tu encobririas minhas perversidades.

Moj prestopek je zapečaten v mošnji in ti zašiješ mojo krivičnost.

18 E assim como a montanha cai e é destruída, e a rocha muda de seu lugar,

Zagotovo padajoča gora pride v nič in skala je odstranjena iz svojega kraja.

19 E a água desgasta as pedras, e as enxurradas levam o pó da terra, assim também tu fazes perecer a esperança do homem.

Vode brusijo kamne. Ti izpiraš stvari, ki rastejo ven iz zemeljskega prahu in ti uničuješ upanje človeka.

20 Sempre prevaleces contra ele, e ele passa; tu mudas o aspecto de seu rosto, e o despedes.

Na veke prevladuješ zoper njega in on premine. Spreminjaš njegovo obličje in ga pošiljaš proč.

21 Se seus filhos vierem a ter honra, ele não saberá; se forem humilhados, ele não perceberá.

Njegovi sinovi so prišli v čast in on tega ne ve. Ponižani so, toda tega ne zaznava o njih.

22 Ele apenas sente as dores em sua própria carne, e lamenta por sua própria alma.

Toda njegovo meso na njem bo imelo bolečino in njegova duša znotraj njega bo žalovala.«