< Gênesis 11 >

1 Era, então, toda a terra de uma língua e umas mesmas palavras.
Erat autem terra labii unius, et sermonum eorumdem.
2 E aconteceu que, quando se partiram do oriente, acharam um vale na terra de Sinear; e ali passaram a habitar.
Cumque proficiscerentur de oriente, invenerunt campum in terra Sennaar, et habitaverunt in eo.
3 E disseram uns aos outros: Vinde, façamos tijolos e o cozamos com fogo. E foi-lhes os tijolos em lugar de pedra, e o betume em lugar de argamassa.
Dixitque alter ad proximum suum: Venite, faciamus lateres, et coquamus eos igni. Habueruntque lateres pro saxis, et bitumen pro caemento:
4 E disseram: Vamos, edifiquemo-nos uma cidade e uma torre, cuja ponta chegue ao céu; e façamo-nos um nome, para que não sejamos espalhados sobre a face de toda a terra.
et dixerunt: Venite, faciamus nobis civitatem et turrim, cuius culmen pertingat ad caelum: et celebremus nomen nostrum antequam dividamur in universas terras.
5 E desceu o SENHOR para ver a cidade e a torre que edificavam os filhos dos homens.
Descendit autem Dominus ut videret civitatem et turrim, quam aedificabant filii Adam,
6 E disse o SENHOR: Eis que o povo é um, e todos estes têm uma língua; e começaram a agir, e nada lhes restringirá agora do que pensaram fazer.
et dixit: Ecce, unus est populus, et unum est labium omnibus: coeperuntque hoc facere, nec desistent a cogitationibus suis, donec eas opere compleant.
7 Agora, pois, desçamos, e confundamos ali suas línguas, para que ninguém entenda a fala de seu companheiro.
Venite igitur, descendamus, et confundamus ibi linguam eorum, ut non audiat unusquisque vocem proximi sui.
8 Assim os espalhou o SENHOR desde ali sobre a face de toda a terra, e deixaram de edificar a cidade.
Atque ita divisit eos Dominus ex illo loco in universas terras, et cessaverunt aedificare civitatem.
9 Por isto foi chamado o nome dela Babel, porque ali confundiu o SENHOR a língua de toda a terra, e desde ali os espalhou sobre a face de toda a terra.
Et idcirco vocatum est nomen eius Babel, quia ibi confusum est labium universae terrae: et inde dispersit eos Dominus super faciem cunctarum regionum.
10 Estas são as gerações de Sem: Sem, de idade de cem anos, gerou a Arfaxade, dois anos depois do dilúvio.
Hae sunt generationes Sem: Sem erat centum annorum quando genuit Arphaxad, biennio post diluvium.
11 E viveu Sem, depois que gerou a Arfaxade quinhentos anos, e gerou filhos e filhas.
Vixitque Sem postquam genuit Arphaxad, quingentis annis: et genuit filios et filias.
12 E Arfaxade viveu trinta e cinco anos, e gerou a Salá.
Porro Arphaxad vixit triginta quinque annis, et genuit Sale.
13 E viveu Arfaxade, depois que gerou a Salá, quatrocentos e três anos, e gerou filhos e filhas.
Vixitque Arphaxad postquam genuit Sale, trecentis tribus annis: et genuit filios et filias.
14 E viveu Salá trinta anos, e gerou a Héber.
Sale quoque vixit triginta annis, et genuit Heber.
15 E viveu Salá, depois que gerou a Héber, quatrocentos e três anos, e gerou filhos e filhas.
Vixitque Sale postquam genuit Heber, quadringentis tribus annis: et genuit filios et filias.
16 E viveu Héber trinta e quatro anos, e gerou a Pelegue.
Vixit autem Heber triginta quattuor annis, et genuit Phaleg.
17 E viveu Héber, depois que gerou a Pelegue, quatrocentos e trinta anos, e gerou filhos e filhas.
Et vixit Heber postquam genuit Phaleg, quadringentis triginta annis: et genuit filios et filias.
18 E viveu Pelegue, trinta anos, e gerou a Reú.
Vixit quoque Phaleg triginta annis, et genuit Reu.
19 E viveu Pelegue, depois que gerou a Reú, duzentos e nove anos, e gerou filhos e filhas.
Vixitque Phaleg postquam genuit Reu, ducentis novem annis, et genuit filios et filias.
20 E Reú viveu trinta e dois anos, e gerou a Serugue.
Vixit autem Reu triginta duobus annis, et genuit Sarug.
21 E viveu Reú, depois que gerou a Serugue, duzentos e sete anos, e gerou filhos e filhas.
Vixit quoque Reu postquam genuit Sarug, ducentis septem annis: et genuit filios et filias.
22 E viveu Serugue trinta anos, e gerou a Naor.
Vixit vero Sarug triginta annis, et genuit Nachor.
23 E viveu Serugue, depois que gerou a Naor, duzentos anos, e gerou filhos e filhas.
Vixitque Sarug postquam genuit Nachor, ducentis annis: et genuit filios et filias.
24 E viveu Naor vinte e nove anos, e gerou a Terá.
Vixit autem Nachor viginti novem annis, et genuit Thare.
25 E viveu Naor, depois que gerou a Terá, cento e dezenove anos, e gerou filhos e filhas.
Vixitque Nachor postquam genuit Thare, centum decem et novem annis: et genuit filios et filias.
26 E viveu Terá setenta anos, e gerou a Abrão, e a Naor, e a Harã.
Vixitque Thare septuaginta annis, et genuit Abram et Nachor, et Aran.
27 Estas são as gerações de Terá: Terá gerou a Abrão, e a Naor, e a Harã; e Harã gerou a Ló.
Hae sunt autem generationes Thare: Thare genuit Abram, Nachor, et Aran. Porro Aran genuit Lot.
28 E morreu Harã antes que seu pai Terá na terra de seu nascimento, em Ur dos caldeus.
Mortuusque est Aran ante Thare patrem suum, in terra nativitatis suae in Ur Chaldaeorum.
29 E tomaram Abrão e Naor para si mulheres: o nome da mulher de Abrão foi Sarai, e o nome da mulher de Naor, Milca, filha de Harã, pai de Milca e de Iscá.
Duxerunt autem Abram et Nachor uxores: nomen uxoris Abram, Sarai: et nomen uxoris Nachor, Melcha filia Aran patris Melchae, et patris Ieschae.
30 Mas Sarai era estéril, e não tinha filho.
Erat autem Sarai sterilis, nec habebat liberos.
31 E tomou Terá a Abrão seu filho, e a Ló filho de Harã, filho de seu filho, e a Sarai sua nora, mulher de Abrão seu filho: e saiu com eles de Ur dos caldeus, para ir à terra de Canaã: e vieram até Harã, e assentaram ali.
Tulit itaque Thare Abram filium suum, et Lot filium Aran, filium filii sui, et Sarai nurum suam, uxorem Abram filii sui, et eduxit eos de Ur Chaldaeorum, ut irent in terram Chanaan: veneruntque usque Haran, et habitaverunt ibi.
32 E foram os dias de Terá duzentos e cinco anos; e morreu Terá em Harã.
Et facti sunt dies Thare ducentorum quinque annorum, et mortuus est in Haran.

< Gênesis 11 >