Salmos 88

1 Senhor Deus da minha salvação, diante de ti tenho clamado de dia e de noite.

Kanto-psalmo de la Koraĥidoj. Al la ĥorestro. Por maĥalat-leanoto. Instruo de Heman, la Ezraĥido. Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.

2 Chegue a minha oração perante a tua face, inclina os teus ouvidos ao meu clamor;

Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.

3 Porque a minha alma está cheia de angustias, e a minha vida se approxima da sepultura. (Sheol h7585)

Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon. (Sheol h7585)

4 Estou contado com aquelles que descem ao abysmo: estou como homem sem forças,

Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,

5 Apartado entre os mortos, como os feridos de morte que jazem na sepultura, dos quaes te não lembras mais, e estão cortados da tua mão.

Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.

6 Pozeste-me no abysmo mais profundo, em trevas e nas profundezas.

Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.

7 Sobre mim peza o teu furor: tu me affligiste com todas as tuas ondas (Selah)

Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. (Sela)

8 Alongaste de mim os meus conhecidos, pozeste-me em extrema abominação para com elles: estou fechado, e não posso sair.

Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.

9 A minha vista desmaia por causa da afflicção: Senhor, tenho clamado a ti todo o dia, tenho estendido para ti as minhas mãos.

Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.

10 Mostrarás tu maravilhas aos mortos, ou os mortos se levantarão e te louvarão? (Selah)

Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? (Sela)

11 Será annunciada a tua benignidade na sepultura, ou a tua fidelidade na perdição?

Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?

12 Saber-se-hão as tuas maravilhas nas trevas, e a tua justiça na terra do esquecimento?

Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?

13 Eu, porém, Senhor, tenho clamado a ti, e de madrugada te esperará a minha oração.

Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.

14 Senhor, porque rejeitas a minha alma? porque escondes de mim a tua face?

Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?

15 Estou afflicto, e prestes tenho estado a morrer desde a minha mocidade: emquanto soffro os teus terrores, estou distrahido.

Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.

16 A tua ardente indignação sobre mim vae passando: os teus terrores me teem retalhado.

Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.

17 Elles me rodeiam todo o dia como agua; elles juntos me sitiam.

Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.

18 Desviaste para longe de mim amigos e companheiros, e os meus conhecidos estão em trevas.

Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.