Salmos 2

1 Porque se amotinam as gentes, e os povos imaginam a vaidade?

Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

2 Os reis da terra se levantam, e os principes consultam juntamente contra o Senhor e contra o seu ungido, dizendo:

Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

3 Rompamos as suas ataduras, e sacudamos de nós as suas cordas.

Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

4 Aquelle que habita nos céus se rirá: o Senhor zombará d'elles.

La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

5 Então lhes fallará na sua ira, e no seu furor os turbará.

Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

6 Eu porém ungi o meu Rei sobre o meu sancto monte de Sião.

Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

7 Recitarei o decreto: o Senhor me disse: Tu és meu Filho, eu hoje te gerei.

Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

8 Pede-me, e eu te darei as nações por herança, e os fins da terra por tua possessão.

Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

9 Tu os esmigalharás com uma vara de ferro; tu os despedaçarás como a um vaso de oleiro.

Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

10 Agora pois, ó reis, sêde prudentes; deixae-vos instruir, juizes da terra.

Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

11 Servi ao Senhor com temor, e alegrae-vos com tremor.

Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

12 Beijae ao Filho, para que se não ire, e pereçaes no caminho, quando em breve se accender a sua ira: bemaventurados todos aquelles que n'elle confiam.

Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.