Psalmów 78
1 Pieśń pouczająca. Asafa. Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust.
Intellectus Asaph. [Attendite, popule meus, legem meam; inclinate aurem vestram in verba oris mei.
2 Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice;
Aperiam in parabolis os meum; loquar propositiones ab initio.
3 Cośmy słyszeli i poznali i [co] nam opowiadali nasi ojcowie.
Quanta audivimus, et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis.
4 Nie zataimy [tego] przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale PANA, o jego mocy i cudach, które czynił.
Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, narrantes laudes Domini et virtutes ejus, et mirabilia ejus quæ fecit.
5 Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom;
Et suscitavit testimonium in Jacob, et legem posuit in Israël, quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis:
6 Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali [je] swoim synom;
ut cognoscat generatio altera: filii qui nascentur et exsurgent, et narrabunt filiis suis,
7 Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań;
ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant:
8 Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu.
ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans; generatio quæ non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus.
9 Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się.
Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli.
10 [Bo] nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa.
Non custodierunt testamentum Dei, et in lege ejus noluerunt ambulare.
11 Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał.
Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus quæ ostendit eis.
12 Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu.
Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos.
13 Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał.
Interrupit mare, et perduxit eos, et statuit aquas quasi in utre:
14 Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia.
et deduxit eos in nube diei, et tota nocte in illuminatione ignis.
15 Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin.
Interrupit petram in eremo, et adaquavit eos velut in abysso multa.
16 Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki.
Et eduxit aquam de petra, et deduxit tamquam flumina aquas.
17 Lecz [oni] jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;
Et apposuerunt adhuc peccare ei; in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
18 I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.
Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis.
19 I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?
Et male locuti sunt de Deo; dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?
20 Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?
quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo?
21 Gdy PAN [to] usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi;
Ideo audivit Dominus et distulit; et ignis accensus est in Jacob, et ira ascendit in Israël:
22 Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu;
quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari ejus.
23 Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.
Et mandavit nubibus desuper, et januas cæli aperuit.
24 I zesłał im [jak] deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał.
Et pluit illis manna ad manducandum, et panem cæli dedit eis.
25 Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta.
Panem angelorum manducavit homo; cibaria misit eis in abundantia.
26 Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy.
Transtulit austrum de cælo, et induxit in virtute sua africum.
27 Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski.
Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.
28 Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów.
Et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum.
29 Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli.
Et manducaverunt, et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis:
30 [A gdy] jeszcze nie zaspokoili swego pragnienia, [gdy] jeszcze pokarm był w ich ustach;
non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum,
31 Spadł na nich gniew Boży i zabił ich tłustych, a znakomitszych z Izraela powalił.
et ira Dei ascendit super eos: et occidit pingues eorum, et electos Israël impedivit.
32 Mimo to nadal grzeszyli i nie wierzyli jego cudom;
In omnibus his peccaverunt adhuc, et non crediderunt in mirabilibus ejus.
33 Dlatego sprawił, że ich dni przemijały w marności, a ich lata – w trwodze.
Et defecerunt in vanitate dies eorum, et anni eorum cum festinatione.
34 Gdy ich zabijał, szukali go; nawracali się i o świcie szukali Boga;
Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.
35 Przypominali sobie, że Bóg [jest] ich skałą, że Bóg Najwyższy – ich Odkupicielem;
Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum, et Deus excelsus redemptor eorum est.
36 Pochlebiali mu jednak swoimi ustami i okłamywali go swym językiem;
Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei;
37 A ich serce nie było przed nim szczere i nie byli wierni jego przymierzu.
cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles habiti sunt in testamento ejus.
38 On jednak, będąc miłosiernym, przebaczał ich nieprawości i nie wytracał [ich]; często odwracał swój gniew i nie pobudzał całej swej zapalczywości;
Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum, et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam, et non accendit omnem iram suam.
39 Bo pamiętał, że są ciałem; wiatrem, który ulatuje i nie wraca.
Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens.
40 Jak często pobudzali go do gniewu na pustyni [i] zasmucali go na pustkowiu!
Quoties exacerbaverunt eum in deserto; in iram concitaverunt eum in inaquoso?
41 Odwracali się i wystawiali Boga na próbę, i stawiali granice Świętemu Izraela.
Et conversi sunt, et tentaverunt Deum, et sanctum Israël exacerbaverunt.
42 Nie pamiętali jego ręki [ani] dnia, w którym ich wybawił z utrapienia;
Non sunt recordati manus ejus, die qua redemit eos de manu tribulantis:
43 Gdy czynił swe znaki w Egipcie i swe cuda na polu Soanu;
sicut posuit in Ægypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos;
44 Gdy zamienił w krew ich rzeki i ich strumienie, tak że nie mogli [z nich] pić.
et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.
45 Zesłał na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły;
Misit in eos cœnomyiam, et comedit eos, et ranam, et disperdidit eos;
46 I dał robactwu ich plony, a ich pracę szarańczy.
et dedit ærugini fructus eorum, et labores eorum locustæ;
47 Zniszczył gradem ich winorośle, a sykomory szronem.
et occidit in grandine vineas eorum, et moros eorum in pruina;
48 Ich bydło wydał na pastwę gradu, a ich stada [na pastwę] błyskawic.
et tradidit grandini jumenta eorum, et possessionem eorum igni;
49 Wylał na nich żar swojego gniewu, zapalczywość, oburzenie i udrękę, zesławszy na nich złych aniołów.
misit in eos iram indignationis suæ, indignationem, et iram, et tribulationem, immissiones per angelos malos.
50 Otworzył drogę dla swego gniewu, nie zachował ich duszy od śmierci, a ich życie wydał zarazie;
Viam fecit semitæ iræ suæ: non pepercit a morte animabus eorum, et jumenta eorum in morte conclusit:
51 Wytracił wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny [ich] mocy w namiotach Chama;
et percussit omne primogenitum in terra Ægypti; primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham:
52 Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado.
et abstulit sicut oves populum suum, et perduxit eos tamquam gregem in deserto:
53 Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze;
et deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare.
54 I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica.
Et induxit eos in montem sanctificationis suæ, montem quem acquisivit dextera ejus; et ejecit a facie eorum gentes, et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis;
55 Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach.
et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israël.
56 Oni jednak wystawiali na próbę i pobudzali do gniewu Boga Najwyższego, i nie strzegli jego świadectw.
Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum, et testimonia ejus non custodierunt.
57 Lecz odwrócili się i postępowali przewrotnie jak ich ojcowie, schodzili z drogi jak łuk zawodny.
Et averterunt se, et non servaverunt pactum: quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.
58 Pobudzali go bowiem do gniewu przez swe wyżyny i rzeźbionymi posągami wzbudzali jego zazdrość.
In iram concitaverunt eum in collibus suis, et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.
59 Gdy Bóg [to] usłyszał, rozgniewał się i wielce wzgardził Izraelem.
Audivit Deus, et sprevit, et ad nihilum redegit valde Israël.
60 I opuścił przybytek w Szilo; namiot, [który] rozbił wśród ludzi;
Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.
61 I oddał w niewolę swoją moc i swoją chwałę w ręce wroga.
Et tradidit in captivitatem virtutem eorum, et pulchritudinem eorum in manus inimici.
62 Wydał swój lud pod miecz i rozgniewał się na swoje dziedzictwo.
Et conclusit in gladio populum suum, et hæreditatem suam sprevit.
63 Ich młodzieńców pochłonął ogień, a ich dziewic nie wydano za mąż.
Juvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt lamentatæ.
64 Ich kapłani padli od miecza, a ich wdowy nie lamentowały.
Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduæ eorum non plorabantur.
65 Lecz potem Pan ocknął się jak ze snu, jak mocarz wykrzykujący od wina.
Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.
66 I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą.
Et percussit inimicos suos in posteriora; opprobrium sempiternum dedit illis.
67 Ale choć wzgardził namiotem Józefa i pokolenia Efraima nie wybrał;
Et repulit tabernaculum Joseph, et tribum Ephraim non elegit:
68 Jednak wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.
sed elegit tribum Juda, montem Sion, quem dilexit.
69 I zbudował swoją świątynię jak wysoki [pałac]; jak ziemię, którą ugruntował na wieki.
Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum, in terra quam fundavit in sæcula.
70 Wybrał też Dawida, swego sługę; wziął go z owczych zagród;
Et elegit David, servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium; de post fœtantes accepit eum:
71 Przywołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], aby pasł Jakuba, jego lud, i Izraela, jego dziedzictwo.
pascere Jacob servum suum, et Israël hæreditatem suam.
72 A on ich pasł w prawości swego serca i prowadził ich roztropną ręką.
Et pavit eos in innocentia cordis sui, et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.]
