Psalmów 102

1 Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.

Orazione dell'afflitto, essendo angosciato, e spandendo il suo lamento davanti a Dio SIGNORE, ascolta la mia orazione, E venga il mio grido infino a te.

2 Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.

Non nasconder la tua faccia da me; Nel giorno che io sono in distretta, inchina a me il tuo orecchio; Nel giorno che io grido, affrettati a rispondermi.

3 Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.

Perciocchè i miei giorni son venuti meno come fumo, E le mie ossa sono arse come un tizzone.

4 Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.

Il mio cuore è stato percosso come erba, Ed è seccato; Perciocchè io ho dimenticato di mangiare il mio pane.

5 Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.

Le mie ossa sono attaccate alla mia carne, Per la voce de' miei gemiti.

6 Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.

Io son divenuto simile al pellicano del deserto; E son come il gufo delle solitudini.

7 Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.

Io vegghio, e sono Come il passero solitario sopra il tetto. I miei nemici mi fanno vituperio tuttodì;

8 Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.

Quelli che sono infuriati contro a me fanno delle esecrazioni di me.

9 Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;

Perciocchè io ho mangiata la cenere come pane, Ed ho temperata la mia bevanda con lagrime.

10 Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.

Per la tua indegnazione, e per lo tuo cruccio; Perciocchè, avendomi levato ad alto, tu mi hai gettato [a basso].

11 Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.

I miei giorni [son] come l'ombra che dichina; Ed io son secco come erba.

12 Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.

Ma tu, Signore, dimori in eterno E la tua memoria [è] per ogni età.

13 Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.

Tu ti leverai, tu avrai compassione di Sion; Perciocchè [egli è] tempo di averne pietà; Perciocchè il termine è giunto.

14 Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;

Imperocchè i tuoi servitori hanno affezione alle pietre di essa, Ed hanno pietà della sua polvere.

15 A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;

E le genti temeranno il Nome del Signore, E tutti i re della terra la tua gloria,

16 Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;

Quando il Signore avrà riedificata Sion, [Quando] egli sarà apparito nella sua gloria,

17 Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.

Ed avrà volto lo sguardo all'orazione de' desolati, E non avrà sprezzata la lor preghiera.

18 Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.

Ciò sarà scritto all'età a venire; E il popolo che sarà creato loderà il Signore.

19 Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;

Perciocchè egli avrà riguardato dall'alto luogo della sua santità; Perciocchè il Signore avrà mirato dal cielo verso la terra;

20 Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;

Per udire i gemiti de' prigioni; Per isciogliere quelli ch'erano condannati a morte;

21 Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;

Acciocchè si narri in Sion il Nome del Signore, E la sua lode in Gerusalemme.

22 Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.

Quando i popoli e i regni saranno raunati insieme, Per servire al Signore.

23 Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.

Egli ha tra via abbattute le mie forze; Egli ha scorciati i miei giorni.

24 Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.

Io dirò: O Dio mio, non farmi trapassare al mezzo de' miei dì; I tuoi anni [durano] per ogni età.

25 Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.

Tu fondasti già la terra; E i cieli [son] l'opera delle tue mani;

26 One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.

Queste cose periranno, ma tu dimorerai; Ed esse invecchieranno tutte, come un vestimento; Tu le muterai come una vesta, e trapasseranno.

27 Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.

Ma tu [sei sempre] lo stesso, E gli anni tuoi non finiranno giammai.

28 Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.

I figliuoli de' tuoi servitori abiteranno, E la progenie loro sarà stabilita nel tuo cospetto.