Hioba 9

1 A Hiob odpowiedział:

Job respondió:

2 Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?

“¡Sí, todo eso lo sé! Pero, ¿cómo puede alguien tener la razón delante Dios?

3 Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.

Si quisieras discutir con Dios, éste podría hacer mil preguntas que nadie puede responder.

4 Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?

Dios es tan sabio y poderoso que nadie podría desafiarlo y ganarle.

5 On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.

“Dios mueve las montañas de repente; las derriba en su ira.

6 On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.

Él sacude la tierra, haciendo temblar sus cimientos.

7 On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.

Él es quien puede ordenar que el sol no salga y que las estrellas no brillen.

8 On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.

Sólo él es quien extiende los cielos y camina sobre las olas del mar.

9 On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.

Él hizo las constelaciones de la Osa, de Orión, de las Pléyades y las estrellas del cielo austral.

10 On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.

Él es quien hace cosas increíbles que están más allá de nuestro entendimiento, cosas maravillosas que son incontables.

11 Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.

“Pero cuando pasa junto a mí, no lo veo; cuando camina hacia adelante, es invisible para mí.

12 Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?

Si él quita, ¿Quién podrá impedírselo? ¿Quién va a preguntarle: ‘Qué haces’?

13 Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.

Dios no refrena su ira, y aplasta a los ayudantes de Rahab.

14 Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?

“Así que, ¡cuánto menos podría responder a Dios, o elegir mis palabras para discutir con él!

15 Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.

Aunque tenga razón, no puedo responderle. Debo implorar la misericordia de mi juez.

16 Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;

Aunque lo llamara para que viniera y él respondiera, no creo que me escuchara.

17 Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.

“Me golpea con vientos de tormenta; me hiere una y otra vez, sin dar razón.

18 Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.

No me da la oportunidad ni siquiera de recuperar el aliento; en cambio, llena mi vida de amargo sufrimiento.

19 Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?

Si de fuerza se trata, Dios es el más fuerte. Si es cuestión de justicia, entonces ¿quién fijará un tiempo para mi caso?

20 Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.

Aunque tenga razón, mi propia boca me condenaría; aunque sea inocente, él demostraría que estoy equivocado.

21 Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.

¡Soy inocente! No me importa lo que me pase. ¡Odio mi vida!

22 Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;

Por eso digo: ‘A Dios le da igual. Él destruye tanto al inocente como al malvado’.

23 Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.

Cuando el desastre golpea de repente, se burla de la desesperación de los inocentes.

24 Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?

La tierra ha sido entregada al malvado; él ciega los ojos de los jueces; y si no es él, entonces ¿quién?

25 Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.

Los días de mi vida corren como un corredor, pasando a toda prisa sin que yo vea ninguna felicidad.

26 Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.

Pasan como veloces veleros, como el águila que se abalanza sobre su presa.

27 Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;

“Si me dijera a mí mismo: ‘Olvidaré mis quejas; dejaré de llorar y seré feliz’,

28 Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.

seguiría aterrado por todo mi sufrimiento, porque tú, Dios, no dirás que soy inocente.

29 Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?

Ya que estoy condenado, ¿qué sentido tiene discutir?

30 Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;

¡Aunque me lavara con agua pura de la montaña y me limpiara las manos con jabón,

31 Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.

me arrojarías a un pozo de lodo de modo que hasta mis propias ropas me odiarían!

32 On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.

Porque Dios no es un ser mortal como yo, no puedo defenderme ni llevarlo a juicio.

33 Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.

Si hubiera un árbitro ¡que pudiera reunirnos a los dos!

34 Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;

¡Ojalá Dios dejara de golpearme con su vara y de aterrorizarme!

35 Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.

Entonces podría hablar sin tener miedo; pero como lo tengo, no puedo!”