Hioba 7
1 Czy człowiekowi nie jest wyznaczony czas na ziemi? Czy jego dni [nie są] jak dni najemnika?
Does not man have hard labor on earth? Are not his days like the days of a hired man?
2 Jak sługa pragnie cienia, jak najemnik oczekuje [zapłaty] za swoją pracę;
Like a slave earnestly desires the shadows of evening, like a hired man looks for his wages—
3 Tak moim udziałem są miesiące próżne, a przeznaczono mi noce bolesne.
so I have been made to endure months of misery; I have been given trouble-filled nights.
4 Gdy się kładę, mówię: Kiedy minie noc, abym mógł wstać? I jestem pełny niepokoju aż do świtu.
When I lie down, I say to myself, 'When will I get up and when will the night be gone?' I am full of tossing to and fro until the day's dawning.
5 Moje ciało pokryte jest robactwem i strupami w prochu, moja skóra pęka i ropieje.
My flesh is clothed with worms and clods of dust; the sores in my skin harden up and then dissolve and run afresh.
6 Moje dni biegną szybciej niż czółenko tkackie i przemijają bez nadziei.
My days are swifter than a weaver's shuttle; they pass without hope.
7 Pamiętaj, że moje życie [jest] wiatrem, moje oko już nie zobaczy dobra.
God, call to mind that my life is only a breath; my eye will no more see good.
8 Oko, które mnie widziało, już mnie nie zobaczy. Twoje oczy [są zwrócone] na mnie, a mnie [już] nie ma.
The eye of God, who sees me, will see me no more; God's eyes will be on me, but I will not exist.
As a cloud is consumed and vanishes away, so he who goes down to Sheol will come up no more. (Sheol h7585)
10 Nie wróci już do swego domu ani nie pozna go już jego miejsce.
He will return no more to his house; neither will his place know him again.
11 Dlatego nie mogę powstrzymać swoich ust, będę mówił w utrapieniu swego ducha, będę narzekał w goryczy swojej duszy.
Therefore I will not restrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.
12 Czy jestem morzem albo wielorybem, że postawiłeś przy mnie straż?
Am I the sea or a sea monster that you place a guard over me?
13 Gdy mówię: Pocieszy mnie moje łóżko i moje posłanie ulży mojemu narzekaniu;
When I say, 'My bed will comfort me, and my couch will ease my complaint,'
14 Wtedy straszysz mnie snami i przerażasz mnie widzeniami;
then you scare me with dreams and terrify me through visions,
15 Tak że moja dusza wybrałaby sobie uduszenie, raczej śmierć niż życie.
so that I would choose strangling and death rather than preserving these bones of mine.
16 Uprzykrzyło mi się [życie], nie chcę żyć wiecznie. Zostaw mnie, bo moje dni są marnością.
I loathe my life; I would not wish to always be alive; let me alone for my days are useless.
17 Czym [jest] człowiek, że go tak wywyższasz i że zwracasz ku niemu swoje serce?
What is man that you should pay attention to him, that you should set your mind on him,
18 Że nawiedzasz go każdego ranka i w każdej chwili doświadczasz?
that you should observe him every morning and test him every moment?
19 Kiedy odwrócisz się ode mnie i zostawisz mnie, abym mógł przełknąć swoją ślinę?
How long will it be before you look away from me, before you let me alone long enough for me to swallow down my own saliva?
20 Zgrzeszyłem, cóż mam czynić, stróżu człowieka? Czemu mnie wziąłeś za cel, abym był sam dla siebie ciężarem?
Even if I have sinned, what would that do to you, you who watch men? Why have you made a target of me, so that I am a burden for you?
21 Czemu nie przebaczysz mojego przestępstwa i nie zmażesz mojej nieprawości? Teraz bowiem położę się w prochu i [gdy] rano będziesz mnie szukał, nie będzie mnie.
Why do you not pardon my transgression and take away my iniquity? For now will I lie down in the dust; you will seek me carefully, but I will not exist.”
