Hioba 5

1 Wołaj więc, jeśli jest ktoś, kto by ci odpowiedział; i do którego ze świętych się zwrócisz?

Voca ergo, si est qui tibi respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere.

2 Gniew bowiem zabija głupiego, a prostaka uśmierca zawiść.

Vere stultum interficit iracundia, et parvulum occidit invidia.

3 Widziałem głupiego, jak zapuścił korzenie, lecz zaraz przekląłem jego mieszkanie.

Ego vidi stultum firma radice, et maledixi pulchritudini eius statim.

4 Jego synowie są daleko od ratunku, zostają zdeptani w bramie, a nie [ma] nikogo, kto by [ich] ocalił.

Longe fient filii eius a salute, et conterentur in porta, et non erit qui eruat.

5 Jego żniwo głodny pożera, wydobywa je spośród [samych] cierni, a chciwy pochłania ich bogactwa.

Cuius messem famelicus comedet, et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias eius.

6 Utrapienie bowiem nie powstaje z prochu ani z ziemi nie wyrasta niedola;

Nihil in terra sine causa fit, et de humo non oritur dolor.

7 Lecz człowiek rodzi się na niedolę, jak iskry z węgla wzlatują w górę.

Homo nascitur ad laborem, et avis ad volatum.

8 Ja jednak szukałbym Boga i Bogu przedstawił swoją sprawę;

Quam ob rem ego deprecabor Dominum, et ad Deum ponam eloquium meum:

9 Który czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cudowne i niezliczone;

Qui facit magna et inscrutabilia et mirabilia absque numero:

10 Który zsyła deszcz na ziemię i spuszcza wody na pola;

Qui dat pluviam super faciem terræ, et irrigat aquis universa:

11 Który pokornych stawia wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;

Qui ponit humiles in sublime, et mœrentes erigit sospitate:

12 Który wniwecz obraca zamysły przebiegłych, tak że ich ręce nie wykonują ich zamiaru;

Qui dissipat cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum quod cœperant:

13 Który chwyta mądrych w ich przebiegłości, tak że rada przewrotnych szybko upada.

Qui apprehendit sapientes in astutia eorum, et consilium pravorum dissipat:

14 Za dnia napotykają ciemność, a w południe idą po omacku jak w nocy.

Per diem incurrent tenebras, et quasi in nocte sic palpabunt in meridie.

15 On wybawia ubogiego od miecza, od ich ust, i z ręki mocarza.

Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum, et de manu violenti pauperem.

16 Tak to uciśniony ma nadzieję, a nieprawość zamyka swe usta.

Et erit egeno spes, iniquitas autem contrahet os suum.

17 Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; nie gardź więc karceniem Wszechmocnego.

Beatus homo qui corripitur a Deo: increpationem ergo Domini ne reprobes:

18 On bowiem rani, ale i opatruje, uderza, a jego ręce uzdrawiają.

Quia ipse vulnerat, et medetur: percutit, et manus eius sanabunt.

19 Z sześciu nieszczęść cię wyrwie, a w siódmym nie dotknie cię zło.

In sex tribulationibus liberabit te, et in septima non tangent te malum.

20 W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie od mocy miecza.

In fame eruet te de morte, et in bello de manu gladii.

21 Przed biczem języka będziesz zasłonięty i nie ulękniesz się spustoszenia, gdy nadejdzie.

A flagello linguæ absconderis, et non timebis calamitatem cum venerit.

22 Będziesz się śmiał ze spustoszenia i głodu, nie będziesz się bał zwierząt ziemi.

In vastitate, et fame ridebis, et bestias terræ non formidabis.

23 Zawrzesz bowiem przymierze z kamieniami na polu, a okrutny zwierz polny będzie żyć z tobą w pokoju.

Sed cum lapidibus regionum pactum tuum, et bestiæ terræ pacificæ erunt tibi.

24 I poznasz, że twój przybytek [jest] spokojny; odwiedzisz swoje mieszkanie, a nie zgrzeszysz.

Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum, et visitans speciem tuam, non peccabis.

25 Poznasz też, że twoje potomstwo się rozmnoży, a twoje dzieci [będą] jak trawa ziemi.

Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum, et progenies tua quasi herba terræ.

26 W sędziwym wieku zejdziesz do grobu, jak snop zboża zbierany w swym czasie.

Ingredieris in abundantia sepulchrum, sicut infertur acervus tritici in tempore suo.

27 Oto do tego doszliśmy i tak jest. Słuchaj tego i rozważ to sobie.

Ecce, hoc, ut investigavimus, ita est: quod auditum, mente pertracta.