Hioba 41

1 Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

An extrahere poteris Leviathan hamo, et fune ligabis linguam ejus?

2 Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

Numquid pones circulum in naribus ejus, aut armilla perforabis maxillam ejus?

3 Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

Numquid multiplicabit ad te preces, aut loquetur tibi mollia?

4 Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

Numquid feriet tecum pactum, et accipies eum servum sempiternum?

5 Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

Numquid illudes ei quasi avi, aut ligabis eum ancillis tuis?

6 Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

Concident eum amici? divident illum negotiatores?

7 Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

Numquid implebis sagenas pelle ejus, et gurgustium piscium capite illius?

8 Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

Pone super eum manum tuam: memento belli, nec ultra addas loqui.

9 Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

Ecce spes ejus frustrabitur eum, et videntibus cunctis præcipitabitur.]

10 Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

[Non quasi crudelis suscitabo eum: quis enim resistere potest vultui meo?

11 Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

Quis ante dedit mihi, ut reddam ei? omnia quæ sub cælo sunt, mea sunt.

12 Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

Non parcam ei, et verbis potentibus, et ad deprecandum compositis.

13 Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

Quis revelabit faciem indumenti ejus? et in medium oris ejus quis intrabit?

14 Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

Portas vultus ejus quis aperiet? per gyrum dentium ejus formido.

15 [Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

Corpus illius quasi scuta fusilia, compactum squamis se prementibus.

16 Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

Una uni conjungitur, et ne spiraculum quidem incedit per eas.

17 Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

Una alteri adhærebit, et tenentes se nequaquam separabuntur.

18 Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

Sternutatio ejus splendor ignis, et oculi ejus ut palpebræ diluculi.

19 Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

De ore ejus lampades procedunt, sicut tædæ ignis accensæ.

20 Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

De naribus ejus procedit fumus, sicut ollæ succensæ atque ferventis.

21 Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

Halitus ejus prunas ardere facit, et flamma de ore ejus egreditur.

22 W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

In collo ejus morabitur fortitudo, et faciem ejus præcedit egestas.

23 Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

Membra carnium ejus cohærentia sibi: mittet contra eum fulmina, et ad locum alium non ferentur.

24 Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

Cor ejus indurabitur tamquam lapis, et stringetur quasi malleatoris incus.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Cum sublatus fuerit, timebunt angeli, et territi purgabuntur.

26 Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

Cum apprehenderit eum gladius, subsistere non poterit, neque hasta, neque thorax:

27 Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

reputabit enim quasi paleas ferrum, et quasi lignum putridum æs.

28 Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

Non fugabit eum vir sagittarius: in stipulam versi sunt ei lapides fundæ.

29 Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

Quasi stipulam æstimabit malleum, et deridebit vibrantem hastam.

30 Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

Sub ipso erunt radii solis, et sternet sibi aurum quasi lutum.

31 Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

Fervescere faciet quasi ollam profundum mare, et ponet quasi cum unguenta bulliunt.

32 Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

Post eum lucebit semita: æstimabit abyssum quasi senescentem.

33 Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

Non est super terram potestas quæ comparetur ei, qui factus est ut nullum timeret.

34 Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.

Omne sublime videt: ipse est rex super universos filios superbiæ.]