Hioba 41

1 Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

Trarrai tu fuori il leviatan con l'amo, O con una fune che tu gli avrai calata sotto alla lingua?

2 Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

Gli metterai tu un uncino al muso? Gli forerai tu le mascelle con una spina?

3 Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

Userà egli molti preghi teco? Ti parlerà egli con lusinghe?

4 Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

Patteggerà egli teco, Che tu lo prenda per servo in perpetuo?

5 Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

Scherzerai tu con lui, come con un uccello? E lo legherai tu [con un filo, per darlo] alle tue fanciulle?

6 Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

I compagni ne faranno essi un convito? Lo spartiranno essi fra i mercatanti?

7 Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

Gli empirai tu la pelle di roncigli, E la testa di raffi da pescare?

8 Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

Pongli pur la mano addosso, Tu non ricorderai mai più la guerra.

9 Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

Ecco, la speranza di [pigliar]lo è fallace; Anzi [l'uomo] non sarà egli atterrato, [solo] a vederlo?

10 Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

Non [vi è] alcuno [così] feroce, che ardisca risvegliarlo; E chi potrà presentarsi davanti a me?

11 Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

Chi mi ha prevenuto [in darmi cosa alcuna?] ed io gliela renderò; [Quello che è] sotto tutti i cieli è mio.

12 Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

Io non tacerò le membra di quello, Nè ciò ch'è delle [sue] forze, nè la grazia della sua disposizione.

13 Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

Chi scoprirà il disopra della sua coverta? Chi verrà [a lui] con le sue doppie redini?

14 Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

Chi aprirà gli usci del suo muso? Lo spavento [è] d'intorno a' suoi denti.

15 [Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

I [suoi] forti scudi [sono] una cosa superba; [Son] serrati strettamente [come con] un suggello.

16 Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

L'uno si attiene all'altro, Talchè il vento non può entrar per entro.

17 Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

Sono attaccati gli uni agli altri, ed accoppiati insieme, E non possono spiccarsi l'uno dall'altro.

18 Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

I suoi starnuti fanno sfavillar della luce, E i suoi occhi [son] simili alle palpebre dell'alba.

19 Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

Della sua gola escono fiaccole, Scintille di fuoco ne sprizzano.

20 Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

Delle sue nari esce un fumo, Come d'una pignatta bollente, o [d]'una caldaia.

21 Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

L'alito suo accende i carboni, E fiamma esce della sua bocca.

22 W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

La possa alberga nel suo collo, E la doglia tresca davanti a lui.

23 Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

Le polpe della sua carne son compresse; Egli ha [la carne] addosso soda, e non tremola punto.

24 Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

Il cuor suo [è] sodo come una pietra, E massiccio come un pezzo della [macina] disotto.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

I più forti e valenti hanno paura di lui, quando egli si alza; [E] si purgano de' lor peccati, per lo gran fracasso.

26 Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

Nè la spada di chi l'aggiunger[à] potrà durare, Nè l'asta, nè lo spuntone, nè la corazza:

27 Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

Egli reputa il ferro per paglia, E il rame per legno intarlato.

28 Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

La saetta non lo farà fuggire; Le pietre della frombola si mutano inverso lui in istoppia.

29 Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

Gli ordigni son da lui riputati stoppia; Ed egli si beffa del vibrare dello spuntone.

30 Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

[Egli ha] sotto di sè de' testi pungenti; Egli striscia [come] una trebbia di ferro in sul pantano.

31 Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

Egli fa bollire il profondo mare come una caldaia; Egli rende il mare simile a una composizione d'unguentaro.

32 Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

Egli fa rilucere dietro a sè un sentiero, [E] l'abisso pare canuto.

33 Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

Non [vi è] alcuno animale in su la terra che gli possa essere assomigliato, Che sia stato fatto [per esser] senza paura.

34 Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.

Egli riguarda ogni cosa eccelsa, [Ed è] re sopra tutte le più fiere belve.