Hioba 4
1 Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:
데만 사람 엘리바스가 대답하여 가로되
2 Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?
누가 네게 말하면 네가 염증이 나겠느냐 날지라도 누가 참고 말 하지 아니하겠느냐
3 Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.
전에 네가 여러 사람을 교훈하였고 손이 늘어진 자면 강하게 하였고
4 Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.
넘어져 가는 자를 말로 붙들어 주었고 무릎이 약한 자를 강하게 하였거늘
5 A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.
이제 이 일이 네게 임하매 네가 답답하여 하고 이 일이 네게 당하매 네가 놀라는구나
6 Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?
네 의뢰가 경외함에 있지 아니하냐 네 소망이 네 행위를 완전히 함에 있지 아니하냐
7 Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?
생각하여 보라 죄없이 망한 자가 누구인가 정직한 자의 끊어짐이 어디 있는가
8 Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.
내가 보건대 악을 밭갈고 독을 뿌리는 자는 그대로 거두나니
9 Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.
다 하나님의 입기운에 멸망하고 그 콧김에 사라지느니라
10 Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.
사자의 우는 소리와 사나운 사자의 목소리가 그치고 젊은 사자의 이가 부러지며
11 Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.
늙은 사자는 움킨 것이 없어 죽고 암사자의 새끼는 흩어지느니라
12 Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.
무슨 말씀이 내게 가만히 임하고 그 가는 소리가 내 귀에 들렸었나니
13 W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;
곧 사람이 깊이 잠들 때쯤 하여서니라 내가 그 밤의 이상으로 하여 생각이 번거로울 때에
14 Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.
두려움과 떨림이 내게 이르러서 모든 골절이 흔들렸었느니라
15 Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.
그 때에 영이 내 앞으로 지나매 내 몸에 털이 주뼛하였었느니라
16 Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:
그 영이 서는데 그 형상을 분변치는 못하여도 오직 한 형상이 내 눈앞에 있었느니라 그 때 내가 종용한 중에 목소리를 들으니 이르기를
17 Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?
인생이 어찌 하나님보다 의롭겠느냐 사람이 어찌 그 창조하신 이보다 성결하겠느냐
18 Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;
하나님은 그 종이라도 오히려 믿지 아니하시며 그 사자라도 미련하다 하시나니
19 O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.
하물며 흙 집에 살며 티끌로 터를 삼고 하루살이에게라도 눌려 죽을 자이겠느냐
20 Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.
조석 사이에 멸한바 되며 영원히 망하되 생각하는 자가 없으리라
21 Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.
장막 줄을 그들에게서 뽑지 아니하겠느냐 그들이 죽나니 지혜가 없느니라
