Hioba 31
1 Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?
Fiz concerto com os meus olhos: como pois attentaria n'uma virgem?
2 Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?
Porque qual seria a parte de Deus de cima? ou a herança do Todo-poderoso para mim desde as alturas?
3 Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?
Porventura não é a perdição para o perverso, o desastre para os que obram iniquidade?
4 Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?
Ou não vê elle os meus caminhos, e não conta todos os meus passos?
5 Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;
Se andei com vaidade, e se o meu pé se apressou para o engano
6 To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.
(Pese-me em balanças fieis, e saberá Deus a minha sinceridade),
7 Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;
Se os meus passos se desviavam do caminho, e se o meu coração segue os meus olhos, e se ás minhas mãos se apegou coisa alguma,
8 Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.
Então semeie eu e outro coma, e seja a minha descendencia arrancada até á raiz.
9 Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;
Se o meu coração se deixou seduzir por uma mulher, ou se eu armei traições á porta do meu proximo,
10 To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.
Então môa minha mulher para outro, e outros se encurvem sobre ella.
11 [Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;
Porque é uma infamia, e é delicto pertencente aos juizes.
12 To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.
Porque fogo é que consomem até á perdição, e desarreigaria toda a minha renda.
13 Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;
Se desprezei o direito do meu servo ou da minha serva, quando elles contendiam comigo,
14 Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?
Então que faria eu quando Deus se levantasse? e, inquirindo a causa, que lhe responderia?
15 Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?
Aquelle que me fez no ventre não o fez tambem a elle? ou não nos formou do mesmo modo na madre?
16 Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;
Se retive o que os pobres desejavam, ou fiz desfallecer os olhos da viuva,
17 Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;
Ou só comi o meu bocado, e o orphão não comeu d'elle
18 (Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);
(Porque desde a minha mocidade cresceu comigo como com seu pae, e o guiei desde o ventre de minha mãe),
19 Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;
Se a alguem vi perecer por falta de vestido, e ao necessitado por não ter coberta,
20 Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;
Se os seus lombos me não abençoaram, se elle não se aquentava com as pelles dos meus cordeiros,
21 Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;
Se eu levantei a minha mão contra o orphão, porquanto na porta via a minha ajuda,
22 Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.
Então caia do hombro a minha espadoa, e quebre-se o meu braço do osso.
23 Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].
Porque o castigo de Deus era para mim um assombro, e eu não podia supportar a sua alteza.
24 Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;
Se no oiro puz a minha esperança, ou disse ao oiro fino: Tu és a minha confiança;
25 Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;
Se me alegrei de que era muita a minha fazenda, e de que a minha mão tinha alcançado muito;
26 Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;
Se olhei para o sol, quando resplandecia, ou para a lua, caminhando gloriosa,
27 A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;
E o meu coração se deixou enganar em occulto, e a minha bocca beijou a minha mão,
28 I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.
Tambem isto seria delicto pertencente ao juiz: pois assim negaria a Deus que está em cima.
29 Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;
Se me alegrei da desgraça do que me tem odio, e se eu exultei quando mal o achou
30 (Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);
(Tambem não deixei peccar o meu paladar, desejando a sua morte com maldição),
31 Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.
Se a gente da minha tenda não disse: Ah, quem nos désse da sua carne! nunca nos fartariamos d'ella:
32 Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.
O estrangeiro não passava a noite na rua; as minhas portas abria ao viandante.
33 Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;
Se, como Adão, encobri as minhas transgressões, occultando o meu delicto no meu seio;
34 Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?
Porque eu temia a grande multidão, e o desprezo das familias me apavoraria, e eu me calaria, e não sairia da porta.
35 Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.
Ah quem me dera um que me ouvisse! eis que o meu intento é que o Todo-poderoso me responda, e que o meu adversario escreva um livro.
36 Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?
Por certo que o levaria sobre o meu hombro, sobre mim o ataria por corôa.
37 Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.
O numero dos meus passos lhe mostraria: como principe me chegaria a elle.
38 Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;
Se a minha terra clamar contra mim, e se os seus regos juntamente chorarem,
39 Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;
Se comi a sua novidade sem dinheiro, e suffoquei a alma dos seus donos,
40 Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.
Por trigo me produza cardos, e por cevada joio. Acabaram-se as palavras de Job.
