Hioba 20

1 Wtedy Sofar z Naama odpowiedział:

Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

2 Dlatego moje myśli skłaniają mnie do odpowiedzi i z tego powodu [mówię] pośpiesznie.

Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

3 Słuchałem obraźliwego upomnienia i duch mojego zrozumienia podsuwa mi odpowiedź:

Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

4 Czy nie wiesz, że od wieków, odkąd człowieka postawiono na ziemi;

Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

5 Radość niegodziwych [jest] krótka, a wesołość obłudnika [trwa] okamgnienie?

Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

6 Choćby jego wyniosłość sięgała aż do niebios, a jego głowa – do obłoków;

Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

7 [To jednak] zginie on na wieki jak jego własny gnój, [a] ci, którzy go widzieli, powiedzą: Gdzie [on] się podział?

Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

8 Uleci jak sen i nie znajdą go; ucieknie jak nocne widzenie.

Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

9 Oko, które go widziało, nie zobaczy go więcej, i już nie ujrzy go jego miejsce.

Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

10 Jego synowie będą się korzyć przed ubogim, jego ręce zwrócą swe bogactwo.

Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

11 Jego kości są pełne [grzechów] jego młodości, razem z nim spoczną w prochu.

Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

12 A choć zło jest słodkie w jego ustach i zataja je pod swoim językiem;

Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

13 Chociaż rozkoszuje się nim i nie opuszcza go, zatrzymując je na swoim podniebieniu;

Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

14 [To jednak] jego pokarm we wnętrznościach przemienia się, [staje się] żółcią żmii w jego wnętrzu.

Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

15 Połknął bogactwa i zwróci je; Bóg je wyrzuci z jego brzucha.

Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

16 Będzie ssał jad żmii, zabije go język węża.

Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

17 Nie zobaczy rzek, potoków, strumieni miodu ani masła.

Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

18 Zwróci swój zysk i nie połknie go; i choć znowu zdobędzie wielki majątek, nie ucieszy się [z niego].

Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

19 Bo uciskał [i] opuszczał ubogich, przemocą zabrał dom, którego nie zbudował.

Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

20 Dlatego nie zazna pokoju w swoim wnętrzu, nie zatrzyma tego, czego pragnął.

Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

21 Z jego pokarmów nic nie zostanie, nie rozmnożą się jego dobra.

Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

22 Mimo obfitości jego dostatku dosięgnie go bieda. Wszelka ręka nikczemnych uderzy na niego.

Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

23 Gdy będzie miał czym napełnić swój brzuch, [Bóg] ześle na niego zapalczywość swego gniewu, wyleje na niego [i] na jego pokarmy.

Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

24 [Gdy] będzie uciekał przed żelazną bronią, przebije go łuk spiżowy.

Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

25 Wyjęta będzie [strzała] z grzbietu, a grot przeszyje jego wątrobę; ogarnie go strach.

Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

26 Wszelka ciemność zaczai się w jego kryjówkach. Pożre go ogień niewzniecony, a ten, kto pozostał w jego przybytku, będzie udręczony.

Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

27 Niebo odkryje jego nieprawość, a ziemia powstanie przeciwko niemu.

La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

28 Dobytek jego domu przepadnie, [jego dobra] rozpłyną się w dniu [Bożego] gniewu.

Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

29 Taki [jest] dział Boga dla niegodziwego i dziedzictwo przeznaczone mu przez Boga.

Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.