Hioba 19

1 Wtedy Hiob odpowiedział:

Et Job répondit et dit:

2 Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?

Jusques à quand affligerez-vous mon âme, et m’accablerez-vous de paroles?

3 Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?

Voilà dix fois que vous m’avez outragé, vous n’avez pas honte de m’étourdir.

4 A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.

Mais si vraiment j’ai erré, mon erreur demeure avec moi.

5 A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;

Si réellement vous voulez vous élever contre moi et faire valoir mon opprobre contre moi,

6 Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.

Sachez donc que c’est Dieu qui me renverse et qui m’entoure de son filet.

7 Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.

Voici, je crie à la violence, et je ne suis pas exaucé; je pousse des cris, et il n’y a pas de jugement.

8 Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.

Il a fermé mon chemin et je ne puis passer, et il a mis des ténèbres sur mes sentiers;

9 Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.

Il m’a dépouillé de ma gloire et a ôté la couronne de dessus ma tête;

10 Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.

Il m’a détruit de tous côtés, et je m’en vais; il a arraché mon espérance comme un arbre.

11 Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.

Il a allumé contre moi sa colère, et il m’a tenu pour l’un de ses ennemis.

12 Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.

Ses troupes sont venues ensemble, et elles ont dressé en chaussée leur chemin contre moi et se sont campées autour de ma tente.

13 Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.

Il a éloigné de moi mes frères, et ceux de ma connaissance me sont devenus entièrement étrangers;

14 Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.

Mes proches m’ont délaissé, et ceux que je connaissais m’ont oublié.

15 Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.

Ceux qui séjournent dans ma maison et mes servantes me tiennent pour un étranger; je suis à leurs yeux comme un homme du dehors.

16 Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.

J’ai appelé mon serviteur, et il n’a pas répondu; de ma bouche je l’ai supplié.

17 Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.

Mon haleine est étrangère à ma femme, et ma supplication, aux fils du sein de ma mère.

18 Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.

Même les petits enfants me méprisent; je me lève, et ils parlent contre moi.

19 Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.

Tous les hommes de mon intimité m’ont en horreur, et ceux que j’aimais se sont tournés contre moi.

20 Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.

Mes os s’attachent à ma peau et à ma chair, et j’ai échappé avec la peau de mes dents!

21 Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.

Ayez pitié de moi, ayez pitié de moi, vous mes amis! car la main de Dieu m’a atteint.

22 Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?

Pourquoi, comme Dieu, me poursuivez-vous et n’êtes-vous pas rassasiés de ma chair?

23 Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!

Oh! si seulement mes paroles étaient écrites! si seulement elles étaient inscrites dans un livre,

24 Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!

Avec un style de fer et du plomb, et gravées dans le roc pour toujours!

25 Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.

Et moi, je sais que mon rédempteur est vivant, et que, le dernier, il sera debout sur la terre;

26 A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.

Et après ma peau, ceci sera détruit, et de ma chair je verrai Dieu,

27 Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.

Que je verrai, moi, pour moi-même; et mes yeux [le] verront, et non un autre: – mes reins se consument dans mon sein.

28 Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.

Si vous dites: Comment le poursuivrons-nous? et que la racine de la chose se trouve en moi,

29 Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.

Tremblez pour vous-mêmes devant l’épée! car l’épée est l’instrument de la fureur contre les iniquités; afin que vous sachiez qu’il y a un jugement!