Hioba 14
1 Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;
Man that is born of a woman is of few days and full of trouble.
2 Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.
He comes forth like a flower, and is cut down: he flees also as a shadow, and continues not.
3 A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.
And does you open your eyes upon such an one, and bring me into judgment with you?
4 Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.
Who can bring a clean thing out of an unclean? not one.
5 Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.
Seeing his days are determined, the number of his months are with you, you have appointed his bounds that he cannot pass;
6 Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.
Turn from him, that he may rest, till he shall accomplish, as a worker, his day.
7 [Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.
For there is hope of a tree, if it be cut down, that it will sprout again, and that the tender branch thereof will not cease.
8 Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;
Though the root thereof wax old in the earth, and the stock thereof die in the ground;
9 [To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.
Yet through the scent of water it will bud, and bring forth boughs like a plant.
10 Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?
But man dies, and wastes away: yea, man gives up the spirit, and where is he?
11 Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;
As the waters fail from the sea, and the flood decays and dries up:
12 Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.
So man lies down, and rises not: till the heavens be no more, they shall not awake, nor be raised out of their sleep.
13 Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)
O that you would hide me in the grave, that you would keep me secret, until your wrath be past, that you would appoint me a set time, and remember me! (Sheol h7585)
14 Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.
If a man die, shall he live again? all the days of my appointed time will I wait, till my change come.
15 Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.
You shall call, and I will answer you: you will have a desire to the work of your hands.
16 Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?
For now you number my steps: do you not watch over my sin?
17 Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.
My transgression is sealed up in a bag, and you sew up mine iniquity.
18 Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.
And surely the mountains falling comes to nothing, and the rock is removed out of his place.
19 Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.
The waters wear the stones: you wash away the things which grow out of the dust of the earth; and you destroys the hope of man.
20 Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.
You prevail for ever against him, and he passes: you change his countenance, and send him away.
21 Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.
His sons come to honour, and he knows it not; and they are brought low, but he perceives it not of them.
22 Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.
But his flesh upon him shall have pain, and his soul within him shall mourn.
