Psalmów 104

1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.

Halleluja! Loof Jahweh, mijn ziel: Jahweh, mijn God, hoog zijt Gij verheven! Gij hebt U met glorie en luister omkleed,

2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.

En hult U in het licht als een mantel; Gij spant de hemelen uit als een tent,

3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;

En legt op de wateren uw opperzalen. Gij maakt van de wolken uw wagen, Zweeft op de vleugels van de wind;

4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.

Stelt de stormen aan tot uw boden, Laaiend vuur tot uw knechten.

5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.

Gij hebt de aarde op haar pijlers gegrond, Zodat ze voor eeuwig niet wankelt.

6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.

De Oceaan bedekte haar als een kleed, Nog boven de bergen stonden de wateren:

7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.

Maar ze namen de vlucht voor uw dreigen, Rilden van angst voor de stem van uw donder;

8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.

Toen rezen de bergen, en zonken de dalen Op de plaats, die Gij hun hadt bestemd.

9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

Gij hebt ze grenzen gesteld, die ze niet overschreden, Ze mochten niet meer de aarde bedekken;

10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,

Gij zendt de bronnen in de dalen, En tussen de bergen stromen ze voort;

11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.

Ze laven al de wilde dieren, En de woudezel lest er zijn dorst;

12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.

Daar nestelen de vogels uit de lucht, En fluiten er tussen de struiken.

13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.

Uit uw zalen drenkt Gij de bergen, Door het sap van uw nevel wordt de aarde verzadigd;

14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:

Gij laat voor het vee het gras ontspruiten, En het groen voor wat de mensen dient. Gij roept het graan uit de aarde te voorschijn,

15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.

En de wijn, die het hart van de mensen verheugt; Olie, om het gelaat te doen glanzen, Brood, dat het hart van de mensen verkwikt.

16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;

Jahweh’s bomen drinken zich vol, De Libanon-ceders, die Hij heeft geplant:

17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.

Waar de vogels zich nestelen, In wier toppen de ooievaar woont.

18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.

De hoogste bergen zijn voor de gemzen, De klippen een schuilplaats voor bokken.

19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.

Gij schiept de maan, om de tijd te bepalen, De zon weet, wanneer ze onder moet gaan.

20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

Maakt Gij het donker, dan wordt het nacht, En sluipen de wilde beesten rond,

21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.

Brullen de leeuwen om buit, En vragen God om hun voedsel.

22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.

De zon gaat op: ze kruipen weg, En leggen zich neer in hun holen;

23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.

Maar de mens tijgt aan zijn werk, En aan zijn arbeid tot aan de avond.

24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.

Hoe ontzaglijk zijn uw werken, o Jahweh: Gij hebt ze allen met wijsheid gewrocht! De aarde is vol van uw schepselen,

25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.

Niet minder de zee; Die is groot en geweldig, En het wemelt daarin zonder tal: Beesten, kleine en grote,

26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.

Monsters trekken er door, Liwjatan dien Gij hebt geschapen, Om er mede te spelen.

27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.

Allen zien naar U uit, Om voedsel, elk op zijn tijd.

28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.

Geeft Gij het: ze eten het op; Gij opent uw hand: ze worden van het goede verzadigd.

29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.

Maar verbergt Gij uw aanschijn: Ze verstarren van schrik; Gij ontneemt hun de adem: Ze sterven en keren terug tot hun stof.

30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.

Maar Gij zendt weer uw geest: en ze worden geschapen, En Gij vernieuwt het aanschijn der aarde!

31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.

Eeuwig dure de glorie van Jahweh, En blijve Jahweh Zich in zijn werken verheugen;

32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.

Hij, die de aarde beziet: en ze beeft; Die de bergen aanraakt: ze roken!

33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.

Heel mijn leven zal ik zingen voor Jahweh, Mijn God blijven loven, zolang ik besta!

34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.

Moge mijn zang Hèm behagen, En ìk mij in Jahweh verblijden;

35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.

Maar mogen de zondaars van de aarde verdwijnen, En de goddelozen niet blijven bestaan! Loof Jahweh, mijn ziel!