Przysłów 26

1 Jako śnieg w lecie, i jako deszcz we żniwa; tak głupiemu nie przystoi chwała.

Som snø um sumaren og regn i skurden, so høver ikkje æra for ein dåre.

2 Jako się ptak tam i sam tuła, i jako jaskółka lata: tak przeklęstwo niezasłużone nie przyjdzie.

Som sporven flaksar burt og svala flyg, so råkar ikkje grunnlaus forbanning.

3 Bicz na konia, ogłów na osła, a kij potrzebny jest na grzbiet głupiego.

Svipa til hesten, taum til asnet, og ris til ryggen på dårar.

4 Nie odpowiadaj głupiemu według głupstwa jego, abyś mu i ty nie był podobny.

Svar ikkje dåren etter hans dårskap, so du ei skal verta lik han, du og!

5 Odpowiedz głupiemu według głupstwa jego, aby się sobie nie zdał być mądrym.

Svara dåren etter hans dårskap, so han ei skal tykkja han sjølv er vis!

6 Jakoby nogi obciął, tak się bezprawia dopuszcza, kto się głupiemu poselstwa powierza.

Føterne høgg han av seg, og vald fær han drikka, han som sender bod med ein dåre.

7 Jako nierówne są golenie u chromego: tak jest powieść w ustach głupich.

Visne heng vanfør manns føter, so og ordtak i munnen på dårar

8 Jako kiedy kto przywiązuje kamień drogi do procy: tak czyni ten, który uczciwość głupiemu wyrządza.

som å binda ein stein i slyngja, soleis er det å gjeva ein dåre æra.

9 Jako ciernie, gdy się dostaną w rękę pijanego: tak przypowieść jest w ustach głupich.

Som klungergrein i handi på drukken mann, so er ordtak i munnen på dårar.

10 Wielki Pan stworzył wszystko, a daje zapłatę głupiemu, daje także zapłatę przestępcom.

Som ein skyttar som sårar alle, so er den som leiger dåren og kvar som fer framum.

11 Jako pies wraca się do zwrócenia swego: tak głupi powtarza głupstwo swoje.

Som hund som snur seg til si eigi spya, so er ein dåre som kjem att til narreskapen sin.

12 Ujrzyszli człowieka, co się sobie zda być mądrym, nadzieja o głupim lepsza jest, niżeli o nim.

Ser du ein mann som tykkjer sjølv at han er vis, då er det større von for dåren enn for honom.

13 Leniwy mówi: lew na drodze, lew na ulicach.

Letingen segjer: «D’er villdyr på vegen, ei løva i gatorne.»

14 Jako się drzwi obracają na zawiasach swoich: tak leniwiec na łóżku swojem.

Døri snur seg på gjengi, og letingen snur seg i sengi.

15 Leniwiec rękę kryje do zanadrzy swych, a ciężko mu jej podnosić do ust swoich.

Stikk den late si hand i fatet, han evast med å ta ho upp til munnen att.

16 Leniwiec zda się sobie być mędrszym, niżeli siedm odpowiadających z rozsądkiem.

Letingen tykkjest visare vera enn sju som gjev vituge svar.

17 Jakoby też psa za uszy łapał, kto się mimo idąc w cudzą zwadę wdaje.

Han triv i øyro på framumfarande hund, han som ryk upp i sinne for trætta som ikkje kjem han ved.

18 Jako szalony wypuszcza iskry i strzały śmiertelne:

Som ein galen som skyt med brennende pilar - drepande skot -

19 Tak jest każdy, który podchodzi przyjaciela swego, a mówi: Azam ja nie żartował?

so er ein mann som svik sin næste og segjer: «Eg gjorde det berre på gaman.»

20 Gdy niestaje drew, gaśnie ogień; tak gdy nie będzie klatecznika, ucichnie zwada.

Når veden tryt, so sloknar elden, er baktalar burte, stoggar striden.

21 Jako węgiel martwy służy do rozniecenia, i drwa do ognia; tak człowiek swarliwy do rozniecenia zwady.

Som kol vert til gløder og ved til eld, so kveikjer kranglaren kiv.

22 Słowa obmówcy są jako słowa zranionych; a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.

Baktalar-ord er som lostemat, dei glid so godt ned i livet.

23 Wargi nieprzyjacielskie i serce złe są jako srebrna piana, którą polewają naczynie gliniane.

Som sylv-glasering på skålbrot er brennande lippor når hjarta er vondt.

24 Ten, co kogo nienawidzi, za inszego się udaje wargami swemi; ale w sercu swojem myśli o zdradzie.

Med lipporne skaper ein uven seg til, men inni seg gøymer han svik.

25 Gdyć się ochotnym mową swą ukazuje, nie wierz mu: bo siedmioraka obrzydliwość jest w sercu jego.

Gjer han seg blidmælt, tru honom ei, for sju slag styggedom bur i hans hjarta.

26 Nienawiść zdradliwie bywa pokryta; ale odkryta bywa złość jej w zgromadzeniu.

Hatet dyl seg i svik, men lyt syna sin vondskap i folkemugen.

27 Kto drugiemu dół kopie, wpada weń; a kto kamień toczy, na niego się obraca.

Den som grev ei grav, skal stupa nedi, den som velter ein stein, skal få han yver seg att.

28 Człowiek języka kłamliwego ma utrapienie w nienawiści, a usta łagodne przywodzą do upadku.

Den falske tunga hatar deim som ho hev krasa, og den sleipe munnen fører til fall.