Przysłów 17

1 Lepszy jest kęs suchego chleba a w pokoju, niżeli pełen dom nabitego bydła ze swarem.

Melhor é um bocado secco, e com elle a tranquillidade, do que a casa cheia de victimas, com contenda.

2 Sługa roztropny będzie panował nad synem, który jest ku hańbie; a między braćmi będzie dzielił dziedzictwo.

O servo prudente dominará sobre o filho que faz envergonhar; e entre os irmãos repartirá a herança.

3 Tygiel srebra a piec złota doświadcza; ale Pan serc dośwadcza.

O crisol é para a prata, e o forno para o oiro; mas o Senhor prova os corações.

4 Zły pilnuje warg złośliwych, a kłamca słucha języka przewrotnego.

O malfazejo attenta para o labio iniquo: o mentiroso inclina os ouvidos á lingua maligna.

5 Kto się naśmiewa z ubogiego, uwłacza stworzycielowi jego; a kto się raduje z upadku czyjego, nie ujdzie pomsty.

O que escarnece do pobre insulta ao que o creou: o que se alegra da calamidade não ficará innocente.

6 Korona starców są synowie synów ich, a ozdoba synów są ojcowie ich.

Corôa dos velhos são os filhos dos filhos; e a gloria dos filhos são seus paes.

7 Nie przystoi mowa poważna głupiemu, dopieroż księciu usta kłamliwe.

Não convem ao tolo o labio excellente: quanto menos ao principe o labio mentiroso.

8 Jako kamień drogi, tak bywa dar wdzięczny temu, który go bierze; do czegokolwiek zmierzy, zdarzy mu się.

Pedra preciosa é o presente aos olhos dos que o recebem; para onde quer que se volver, servirá de proveito.

9 Kto pokrywa przestępstwo, szuka łaski; ale kto wznawia rzeczy, rozłącza przyjaciół.

O que encobre a transgressão busca a amizade, mas o que renova a coisa, separa os maiores amigos.

10 Więcej waży gromienie u roztropnego, niżeli sto plag u głupiego.

Mais profundamente entra a reprehensão no prudente, do que cem açoites no tolo.

11 Uporny tylko złego szuka, dla tego poseł okrutny będzie nań zesłany.

Na verdade o rebelde não busca senão o mal, mas mensageiro cruel se enviará contra elle.

12 Lepiej jest człowiekowi spotkać się z niedźwiedzicą osierociałą, niżeli z głupim w głupstwie jego.

Encontre-se com o homem a ursa roubada dos filhos; mas não o louco na sua estulticia.

13 Kto oddaje złem za dobre, nie wynijdzie złe z domu jego.

Quanto áquelle que torna mal por bem, não se apartará o mal da sua casa.

14 Kto zaczyna zwadę, jest jako ten, co przekopuje wodę; przetoż niż się zwada rozsili, zaniechaj go.

Como o que solta as aguas, é o principio da contenda, pelo que, antes que sejas envolto, deixa a porfia.

15 Kto usprawiedliwia niezbożnego, a winnym czyni sprawiedliwego, oba jednako są obrzydliwością Panu.

O que justifica ao impio, e condemna ao justo, ambos são abominaveis ao Senhor, tanto um como o outro.

16 Cóż po dostatku w ręku głupiego, ponieważ do nabycia mądrości rozumu nie ma?

De que serviria o preço na mão do tolo para comprar a sabedoria, visto que não tem entendimento?

17 Wszelkiego czasu miłuje przyjaciel, a w ucisku stawia się jako brat.

Em todo o tempo ama o amigo; e para a angustia nasce o irmão.

18 Człowiek głupi daje rękę, czyniąc rękojemstwo przed twarzą przyjaciela swego.

O homem falto d'entendimento dá a mão, ficando por fiador diante do seu companheiro.

19 Kto miłuje zwadę, miłuje grzech; a kto wynosi usta swe, szuka upadku.

O que ama a contenda ama a transgressão; o que alça a sua porta busca a ruina.

20 Przewrotny w sercu nie znajduje dobrego; a kto jest przewrotnego języka, wpadnie we złe.

O perverso de coração nunca achará o bem; e o que tem a lingua dobre virá a cair no mal

21 Kto spłodził głupiego, na smutek swój spłodził go, ani się rozweseli ojciec niemądrego.

O que gera a um tolo para a sua tristeza o faz; e o pae do insensato não se alegrará.

22 Serce wesołe oczerstwia jako lekarstwo; ale duch sfrasowany wysusza kości.

O coração alegre serve de bom remedio, mas o espirito abatido virá a seccar os ossos.

23 Niezbożny potajemnie dar bierze, aby podwrócił ścieszki sądu.

O impio tomará o presente do seio, para perverter as veredas da justiça.

24 Na twarzy roztropnego znać mądrość; ale oczy głupiego aż na kraju ziemi.

No rosto do entendido se vê a sabedoria, porém os olhos do louco estão nas extremidades da terra.

25 Syn głupi żałością jest ojcu swemu, a gorzkością rodzicielce swojej.

O filho insensato é tristeza para seu pae, e amargura para a que o pariu.

26 Zaiste nie dobra, winować sprawiedliwego, albo żeby przełożeni kogo dla cnoty bić mieli.

Não é bom tambem pôr pena ao justo, nem que firam os principes ao que obra justamente.

27 Kto zawściąga mowy swe, jest umiejętnym; drogiego ducha jest mąż rozumny.

Retem as suas palavras o que possue o conhecimento, e o homem d'entendimento é de precioso espirito.

28 Gdy głupi milczy, za mądrego poczytany bywa; a który zatula wargi swoje, za rozumnego.

Até o tolo, quando se cala, será reputado por sabio; e o que cerrar os seus labios por entendido.