Hioba 7
1 Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?
Не искушение ли житие человеку на земли, и якоже наемника повседневнаго жизнь его?
2 Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka końca pracy swojej:
Или якоже раб бояйся господа своего и улучив сень? Или якоже наемник ждый мзды своея?
3 Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.
Такожде и аз ждах месяцы тщы, нощи же болезней даны ми суть.
4 Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.
Аще усну, глаголю: когда день? Егда же востану, паки: когда вечер? Исполнен же бываю болезней от вечера до утра.
5 Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.
Месится же мое тело в гнои червей, обливаю же грудие земли, гной стружа.
6 Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.
Житие же мое есть скоряе беседы, погибе же во тщей надежди.
7 Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.
Помяни убо, яко дух мой живот, и ктому не возвратится око мое видети благая.
8 Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.
Не узрит мене око видящаго мя: очи Твои на мне, и ктому несмь,
якоже облак очищен от небесе: аще бо человек снидет во ад, ктому не взыдет, (Sheol h7585)
10 Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.
ни возвратится во свой дом, ниже имать его познати ктому место его.
11 Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.
Убо ниже аз пощажу уст моих, возглаголю в нужди сый, отверзу уста моя горестию души моея сотеснен.
12 Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?
Еда море есмь, или змий, яко учинил еси на мя хранение?
13 Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:
Рекох, яко утешит мя одр мой, произнесу же ко мне на едине слово на ложи моем:
14 Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.
устрашаеши мя сониями и видениями ужасаеши мя:
15 A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.
свободиши от духа моего душу мою, от смерти же кости моя.
16 Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.
Не поживу бо во век, да долготерплю: отступи от мене, тще бо житие мое.
17 Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?
Что бо есть человек, яко возвеличил еси его? Или яко внимаеши умом к нему?
18 A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?
Или посещение твориши ему по всяко утро и в покои судити его имаши?
19 Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?
Доколе не оставиши мене, ниже отпускаеши мя, дондеже поглощу слины моя в болезни?
20 Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?
Аще аз согреших, что Тебе возмогу соделати, сведый ум человечь? Почто мя еси положил прекословна Тебе, и есмь Тебе бременем?
21 Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.
Почто неси сотворил беззаконию моему забвения, и очищения греха моего? Ныне же в землю отиду, утренюяй же несмь ктому.
