Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

An extrahere poteris Leviathan hamo, et fune ligabis linguam ejus?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Numquid pones circulum in naribus ejus, aut armilla perforabis maxillam ejus?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Numquid multiplicabit ad te preces, aut loquetur tibi mollia?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Numquid feriet tecum pactum, et accipies eum servum sempiternum?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Numquid illudes ei quasi avi, aut ligabis eum ancillis tuis?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Concident eum amici? divident illum negotiatores?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Numquid implebis sagenas pelle ejus, et gurgustium piscium capite illius?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Pone super eum manum tuam: memento belli, nec ultra addas loqui.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Ecce spes ejus frustrabitur eum, et videntibus cunctis præcipitabitur.]

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

[Non quasi crudelis suscitabo eum: quis enim resistere potest vultui meo?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Quis ante dedit mihi, ut reddam ei? omnia quæ sub cælo sunt, mea sunt.

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Non parcam ei, et verbis potentibus, et ad deprecandum compositis.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Quis revelabit faciem indumenti ejus? et in medium oris ejus quis intrabit?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Portas vultus ejus quis aperiet? per gyrum dentium ejus formido.

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Corpus illius quasi scuta fusilia, compactum squamis se prementibus.

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Una uni conjungitur, et ne spiraculum quidem incedit per eas.

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Una alteri adhærebit, et tenentes se nequaquam separabuntur.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Sternutatio ejus splendor ignis, et oculi ejus ut palpebræ diluculi.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

De ore ejus lampades procedunt, sicut tædæ ignis accensæ.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

De naribus ejus procedit fumus, sicut ollæ succensæ atque ferventis.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Halitus ejus prunas ardere facit, et flamma de ore ejus egreditur.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

In collo ejus morabitur fortitudo, et faciem ejus præcedit egestas.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Membra carnium ejus cohærentia sibi: mittet contra eum fulmina, et ad locum alium non ferentur.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Cor ejus indurabitur tamquam lapis, et stringetur quasi malleatoris incus.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Cum sublatus fuerit, timebunt angeli, et territi purgabuntur.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Cum apprehenderit eum gladius, subsistere non poterit, neque hasta, neque thorax:

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

reputabit enim quasi paleas ferrum, et quasi lignum putridum æs.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Non fugabit eum vir sagittarius: in stipulam versi sunt ei lapides fundæ.

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Quasi stipulam æstimabit malleum, et deridebit vibrantem hastam.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Sub ipso erunt radii solis, et sternet sibi aurum quasi lutum.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Fervescere faciet quasi ollam profundum mare, et ponet quasi cum unguenta bulliunt.

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Post eum lucebit semita: æstimabit abyssum quasi senescentem.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Non est super terram potestas quæ comparetur ei, qui factus est ut nullum timeret.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Omne sublime videt: ipse est rex super universos filios superbiæ.]