Hioba 31
1 Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, abym nie pomyślał o pannie.
Fiz concerto com os meus olhos: como pois attentaria n'uma virgem?
2 Bo cóż za dział od Boga z góry? a co za dziedzictwo Wszechmocnego z wysokości?
Porque qual seria a parte de Deus de cima? ou a herança do Todo-poderoso para mim desde as alturas?
3 Azaż nie nagotowane zginienie złośnikom, a sroga pomsta czyniącym nieprawość?
Porventura não é a perdição para o perverso, o desastre para os que obram iniquidade?
4 Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?
Ou não vê elle os meus caminhos, e não conta todos os meus passos?
5 Jeźlim chodził w kłamstwie, a spieszyła się na zdradę noga moja:
Se andei com vaidade, e se o meu pé se apressou para o engano
6 Niech mię zważy na wadze sprawiedliwej, a niech Bóg pozna szczerość moję.
(Pese-me em balanças fieis, e saberá Deus a minha sinceridade),
7 Jeźliż ustąpiła noga moja z drogi, a za oczyma memi szłoli serce moje, i do rąk moich jeźliż przylgnęła jaka zmaza:
Se os meus passos se desviavam do caminho, e se o meu coração segue os meus olhos, e se ás minhas mãos se apegou coisa alguma,
8 Tedy niechże ja sieję, a inszy niech pożywa, a moje latorośle niech będą wykorzenione.
Então semeie eu e outro coma, e seja a minha descendencia arrancada até á raiz.
9 Jeźli zwiedzione jest serce moje do niewiasty, i jeźlim czyhał u drzwi przyjaciela mego:
Se o meu coração se deixou seduzir por uma mulher, ou se eu armei traições á porta do meu proximo,
10 Niechajże mele innemu żona moja, a niechaj się nad nią inni schylają.
Então môa minha mulher para outro, e outros se encurvem sobre ella.
11 Boć to jest sprosny występek, a nieprawość osądzenia godna,
Porque é uma infamia, e é delicto pertencente aos juizes.
12 Gdyż ten ogień aż do zatracenia pożera, a dochody moje wszystkie wykorzenić może.
Porque fogo é que consomem até á perdição, e desarreigaria toda a minha renda.
13 Jeźlim stronił od sądu z sługą moim, albo z służebnicą moją, gdy ze mną sprzeczkę mieli,
Se desprezei o direito do meu servo ou da minha serva, quando elles contendiam comigo,
14 (Bo cóżbym czynił, gdyby powstał Bóg? albo gdyby pytał, cobym mu odpowiedział?
Então que faria eu quando Deus se levantasse? e, inquirindo a causa, que lhe responderia?
15 Izaż nie ten, który mię w żywocie uczynił, nie uczynił też i onego? a nie onże nas sam w żywocie wykształtował?)
Aquelle que me fez no ventre não o fez tambem a elle? ou não nos formou do mesmo modo na madre?
16 Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;
Se retive o que os pobres desejavam, ou fiz desfallecer os olhos da viuva,
17 Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;
Ou só comi o meu bocado, e o orphão não comeu d'elle
18 (Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)
(Porque desde a minha mocidade cresceu comigo como com seu pae, e o guiei desde o ventre de minha mãe),
19 Jeźliżem widział kogo ginącego dla tego, że szaty nie miał, a nie dałem żebrakowi odzienia;
Se a alguem vi perecer por falta de vestido, e ao necessitado por não ter coberta,
20 Jeźliże mi nie błogosławiły biodra jego, że się wełną owiec moich zagrzał;
Se os seus lombos me não abençoaram, se elle não se aquentava com as pelles dos meus cordeiros,
21 Jeźliżem podniósł przeciwko sierocie rękę swoję, gdym widział w bramie pomoc moję:
Se eu levantei a minha mão contra o orphão, porquanto na porta via a minha ajuda,
22 Tedy niech odpadnie łopatka moja od plec swych, a ramię moje z stawu swego niech wytracone będzie.
Então caia do hombro a minha espadoa, e quebre-se o meu braço do osso.
23 Albowiem lękałem się skruszenia od Boga, a przed jego zacnością nie mógłbym się ostać.
Porque o castigo de Deus era para mim um assombro, e eu não podia supportar a sua alteza.
24 Jeźlim pokładał w złocie nadzieję moję, a do bryły złota mawiałem: Tyś ufanie moje;
Se no oiro puz a minha esperança, ou disse ao oiro fino: Tu és a minha confiança;
25 Jeźlim się weselił z wielu bogactw moich, a iż wiele nabyła ręka moja;
Se me alegrei de que era muita a minha fazenda, e de que a minha mão tinha alcançado muito;
26 Jeźlim patrzał na światłość słońca, gdy świeciło, a na miesiąc, gdy wspaniało chodził;
Se olhei para o sol, quando resplandecia, ou para a lua, caminhando gloriosa,
27 I dało się uwieść potajemnie serce moje, a całowały rękę moję usta moje:
E o meu coração se deixou enganar em occulto, e a minha bocca beijou a minha mão,
28 I toćby była nieprawość osądzenia godna; bobym się tem zaprzał Boga z wysokości.
Tambem isto seria delicto pertencente ao juiz: pois assim negaria a Deus que está em cima.
29 Jeźliżem się weselił z upadku nienawidzącego mię, a jeźlim się cieszył, gdy mu się źle powodziło.
Se me alegrei da desgraça do que me tem odio, e se eu exultei quando mal o achou
30 (I owszem nie dałem zgrzeszyć ustom moim, abym miał żądać przeklęstwa duszy jego.)
(Tambem não deixei peccar o meu paladar, desejando a sua morte com maldição),
31 Azaż nie mawiali domownicy moi: Oby nam kto dał mięsa tego, nie możemy się i najeść?
Se a gente da minha tenda não disse: Ah, quem nos désse da sua carne! nunca nos fartariamos d'ella:
32 Bo gość nie nocował na dworze, a drzwi moje otwierałem podróżnemu.
O estrangeiro não passava a noite na rua; as minhas portas abria ao viandante.
33 Jeźlim zakrywał, jako ludzie zwykli, przestępstwa moje, i chowałem w skrytości mojej nieprawość moję;
Se, como Adão, encobri as minhas transgressões, occultando o meu delicto no meu seio;
34 I choćbym był mógł potłumić zgraję wielką, jednak i najpodlejszy z domu ustraszył mię; przetożem milczał, i nie wychodziłem ze drzwi.
Porque eu temia a grande multidão, e o desprezo das familias me apavoraria, e eu me calaria, e não sairia da porta.
35 Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.
Ah quem me dera um que me ouvisse! eis que o meu intento é que o Todo-poderoso me responda, e que o meu adversario escreva um livro.
36 Czylibym jej na ramieniu swojem nie nosił? a nie przywiązałbym jej sobie miasto korony?
Por certo que o levaria sobre o meu hombro, sobre mim o ataria por corôa.
37 Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.
O numero dos meus passos lhe mostraria: como principe me chegaria a elle.
38 Jeźliż przeciw mnie ziemia moja wołała, a jeźliże z nią społem zagony jej płakały;
Se a minha terra clamar contra mim, e se os seus regos juntamente chorarem,
39 Jeźliżem pożytków jej używał bez pieniędzy, i jeźlim do wzdychania przywodził dzierżawców jej:
Se comi a sua novidade sem dinheiro, e suffoquei a alma dos seus donos,
40 Miasto pszenicy niech wznijdzie oset, a miasto jęczmienia kąkol. Tu się skończyły słowa Ijobowe.
Por trigo me produza cardos, e por cevada joio. Acabaram-se as palavras de Job.
