Psalms 62

1 NEN i moleileilar ren Kot, me kotin jauaja ia.

Til songmeisteren, for Jedutun; ein salme av David. Einast hjå Gud er mi sjæl still, frå honom kjem mi frelsa.

2 Pwe i eta ai paip, o jauaj pa i, o pere pa i, pwe i en jota luetala kokolata.

Einast han er mitt fjell og mi frelsa, han er mi borg, dei skal ikkje rikka meg mykje.

3 Arai da komail kin majamajan ol ta men, pwen kamela, me rajon did panpanla o kel me paul pajaner?

Kor lenge vil de alle storma inn på ein mann, brjota honom ned som ein hallande mur, ein nedrapa vegg?

4 Re kin madamadaua duen ar pan kak kapupedi i, re kadek likam, re kin lokaia kajelel, a nan monion arail re kin lalaue.

Dei samråder seg berre um å støypa honom ned frå hans høgd. Dei likar lygn. Med munnen velsignar dei, men i hjarta bannar dei. (Sela)

5 Nen I kaporoporeki Kot, pwe I kapre pa i.

Einast hjå Gud ver still, mi sjæl, for frå honom kjem mi von.

6 I eta ai paip o jauaj pa I, o pere pa I, pwe I ender pupedi.

Einast han er mitt fjell og mi frelsa, mi borg, dei skal ikkje rikka meg.

7 Ai maur mi ren Kot, o ai linan, o ai paiap, o ai kel; I kaporoporeki Kot.

Hjå Gud er mi frelsa og mi æra; mitt sterke fjell, mi livd er i Gud.

8 Komail aramaj akan karoj kaporoporeki I anjau karoj kajanjale on I monion omail, Kot kapore patail.

Lit på honom all tid, folk, renn dykkar hjarta ut for hans åsyn! Gud er livd for oss. (Sela)

9 A aramaj akan jota meakot, o me lapalap akan pil kin japunala. Ni men tenok re kin kokoda, menda ma irail me toto.

Berre fåfengd er menneskjesøner, lygn er mannesøner. I vegtskåli stig dei upp - lettare enn fåfengd alle saman.

10 Komail der keleki omial dipijou japun o der kaporoporeki me komail kuliadar. Ma komail pan kapwapwala, komwail der kajampaleki!

Lit ikkje på vald, og set ikkje fåfengd von til ran! Når buet veks, fest ikkje hjarta ved det!

11 Kot kotikidar majan eu, me I roner akai anjau, iet: Kot eta me manaman.

Ein gong hev Gud sagt, tvo gonger hev eg høyrt dette, at styrke høyrer Gud til.

12 Komui Main me kalanan o komui kin pwain on amen amen duen a wiawia kan.

Og hjå deg, Herre, er miskunn, for du gjev kvar ein etter hans gjerning.