مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Alleluya. Herie ye the Lord, for the salm is good; heriyng be myrie, and fair to oure God.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

The Lord schal bilde Jerusalem; and schal gadere togidere the scateryngis of Israel.

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

Which Lord makith hool men contrit in herte; and byndith togidere the sorewes of hem.

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

Which noumbrith the multitude of sterris; and clepith names to alle tho.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Oure Lord is greet, and his vertu is greet; and of his wisdom is no noumbre.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

The Lord takith vp mylde men; forsothe he makith low synneris `til to the erthe.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Bifore synge ye to the Lord in knoulechyng; seye ye salm to oure God in an harpe.

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

Which hilith heuene with cloudis; and makith redi reyn to the erthe. Which bryngith forth hei in hillis; and eerbe to the seruice of men.

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

Which yyueth mete to her werk beestis; and to the briddys of crowis clepinge hym.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

He schal not haue wille in the strengthe of an hors; nether it schal be wel plesaunt to hym in the leggis of a man.

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

It is wel plesaunt to the Lord on men that dreden hym; and in hem that hopen on his mercy.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Jerusalem, herie thou the Lord; Syon, herie thou thi God.

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

For he hath coumfortid the lockis of thi yatis; he hath blessid thi sones in thee.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

Which hath set thi coostis pees; and fillith thee with the fatnesse of wheete.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

Which sendith out his speche to the erthe; his word renneth swiftli.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

Which yyueth snow as wolle; spredith abrood a cloude as aische.

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

He sendith his cristal as mussels; who schal suffre bifore the face of his cooldnesse?

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

He schal sende out his word, and schal melte tho; his spirit schal blowe, and watris schulen flowe.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

Which tellith his word to Jacob; and hise riytfulnessis and domes to Israel.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

He dide not so to ech nacioun; and he schewide not hise domes to hem.