ایوب 9

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

Job respondió:

2 آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟

“¡Sí, todo eso lo sé! Pero, ¿cómo puede alguien tener la razón delante Dios?

3 اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛

Si quisieras discutir con Dios, éste podría hacer mil preguntas que nadie puede responder.

4 زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.

Dios es tan sabio y poderoso que nadie podría desafiarlo y ganarle.

5 ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،

“Dios mueve las montañas de repente; las derriba en su ira.

6 زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.

Él sacude la tierra, haciendo temblar sus cimientos.

7 اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.

Él es quien puede ordenar que el sol no salga y que las estrellas no brillen.

8 او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده

Sólo él es quien extiende los cielos y camina sobre las olas del mar.

9 و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.

Él hizo las constelaciones de la Osa, de Orión, de las Pléyades y las estrellas del cielo austral.

10 او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.

Él es quien hace cosas increíbles que están más allá de nuestro entendimiento, cosas maravillosas que son incontables.

11 از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.

“Pero cuando pasa junto a mí, no lo veo; cuando camina hacia adelante, es invisible para mí.

12 هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟

Si él quita, ¿Quién podrá impedírselo? ¿Quién va a preguntarle: ‘Qué haces’?

13 خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.

Dios no refrena su ira, y aplasta a los ayudantes de Rahab.

14 پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟

“Así que, ¡cuánto menos podría responder a Dios, o elegir mis palabras para discutir con él!

15 حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.

Aunque tenga razón, no puedo responderle. Debo implorar la misericordia de mi juez.

16 حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.

Aunque lo llamara para que viniera y él respondiera, no creo que me escuchara.

17 زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.

“Me golpea con vientos de tormenta; me hiere una y otra vez, sin dar razón.

18 نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.

No me da la oportunidad ni siquiera de recuperar el aliento; en cambio, llena mi vida de amargo sufrimiento.

19 چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟

Si de fuerza se trata, Dios es el más fuerte. Si es cuestión de justicia, entonces ¿quién fijará un tiempo para mi caso?

20 اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.

Aunque tenga razón, mi propia boca me condenaría; aunque sea inocente, él demostraría que estoy equivocado.

21 هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.

¡Soy inocente! No me importa lo que me pase. ¡Odio mi vida!

22 شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.

Por eso digo: ‘A Dios le da igual. Él destruye tanto al inocente como al malvado’.

23 وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.

Cuando el desastre golpea de repente, se burla de la desesperación de los inocentes.

24 جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟

La tierra ha sido entregada al malvado; él ciega los ojos de los jueces; y si no es él, entonces ¿quién?

25 زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.

Los días de mi vida corren como un corredor, pasando a toda prisa sin que yo vea ninguna felicidad.

26 سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.

Pasan como veloces veleros, como el águila que se abalanza sobre su presa.

27 حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،

“Si me dijera a mí mismo: ‘Olvidaré mis quejas; dejaré de llorar y seré feliz’,

28 باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.

seguiría aterrado por todo mi sufrimiento, porque tú, Dios, no dirás que soy inocente.

29 پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟

Ya que estoy condenado, ¿qué sentido tiene discutir?

30 حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم

¡Aunque me lavara con agua pura de la montaña y me limpiara las manos con jabón,

31 تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.

me arrojarías a un pozo de lodo de modo que hasta mis propias ropas me odiarían!

32 خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.

Porque Dios no es un ser mortal como yo, no puedo defenderme ni llevarlo a juicio.

33 ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،

Si hubiera un árbitro ¡que pudiera reunirnos a los dos!

34 آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.

¡Ojalá Dios dejara de golpearme con su vara y de aterrorizarme!

35 آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.

Entonces podría hablar sin tener miedo; pero como lo tengo, no puedo!”