ایوب 9

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

욥이 대답하여 가로되

2 آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟

내가 진실로 그 일이 그런 줄을 알거니와 인생이 어찌 하나님 앞에 의로우랴

3 اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛

사람이 하나님과 쟁변하려 할지라도 천 마디에 한 마디도 대답하지 못하리라

4 زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.

하나님은 마음이 지혜로우시고 힘이 강하시니 스스로 강퍅히 하여 그를 거역하고 형통한 자가 누구이랴

5 ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،

그가 진노하심으로 산을 무너뜨리시며 옮기실지라도 산이 깨닫지 못하며

6 زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.

그가 땅을 움직여 그 자리에서 미신즉 그 기둥이 흔들리며

7 اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.

그가 해를 명하여 뜨지 못하게 하시며 별들을 봉하시며

8 او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده

그가 홀로 하늘을 펴시며 바다 물결을 밟으시며

9 و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.

북두성과 삼성과 묘성과 남방의 밀실을 만드셨으며

10 او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.

측량할 수 없는 큰 일을, 셀 수 없는 기이한 일을 행하시느니라

11 از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.

그가 내 앞으로 지나시나 내가 보지 못하며 그가 내 앞에서 나아가시나 내가 깨닫지 못하느니라

12 هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟

하나님이 빼앗으시면 누가 막을 수 있으며 무엇을 하시나이까 누가 물을 수 있으랴

13 خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.

하나님이 진노를 돌이키지 아니하시나니 라합을 돕는 자들이 그 아래 굴복하겠거든

14 پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟

하물며 내가 감히 대답하겠으며 무슨 말을 택하여 더불어 변론하랴

15 حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.

가령 내가 의로울지라도 감히 대답하지 못하고 나를 심판하실 그에게 간구하였을 뿐이며

16 حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.

가령 내가 그를 부르므로 그가 내게 대답하셨을지라도 내 음성을 들으셨다고는 내가 믿지 아니하리라

17 زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.

그가 폭풍으로 나를 꺾으시고 까닭없이 내 상처를 많게 하시며

18 نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.

나로 숨을 쉬지 못하게 하시며 괴로움으로 내게 채우시는구나

19 چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟

힘으로 말하면 그가 강하시고 심판으로 말하면 누가 그를 호출 하겠느냐

20 اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.

가령 내가 의로울지라도 내 입이 나를 정죄하리니 가령 내가 순전할지라도 나의 패괴함을 증거하리라

21 هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.

나는 순전하다마는 내가 나를 돌아보지 아니하고 내 생명을 천히 여기는구나

22 شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.

일이 다 일반이라 그러므로 나는 말하기를 하나님이 순전한 자나 악한 자나 멸망시키신다 하나니

23 وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.

홀연히 재앙이 내려 도륙될 때에 무죄한 자의 고난을 그가 비웃으시리라

24 جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟

세상이 악인의 손에 붙이웠고 재판관의 얼굴도 가리워졌나니 그렇게 되게 한 이가 그가 아니시면 누구이뇨

25 زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.

나의 날이 체부보다 빠르니 달려가므로 복을 볼 수 없구나

26 سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.

그 지나가는 것이 빠른 배 같고 움킬 것에 날아 내리는 독수리와도 같구나

27 حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،

가령 내가 말하기를 내 원통함을 잊고 얼굴 빛을 고쳐 즐거운 모양을 하자 할지라도

28 باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.

오히려 내 모든 고통을 두려워하오니 주께서 나를 무죄히 여기지 않으실 줄을 아나이다

29 پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟

내가 정죄하심을 입을진대 어찌 헛되이 수고하리이까

30 حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم

내가 눈녹은 물로 몸을 씻고 잿물로 손을 깨끗이 할지라도

31 تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.

주께서 나를 개천에 빠지게 하시리니 내 옷이라도 나를 싫어하리이다

32 خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.

하나님은 나처럼 사람이 아니신즉 내가 그에게 대답함도 불가하고 대질하여 재판할 수도 없고

33 ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،

양척 사이에 손을 얹을 판결자도 없구나

34 آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.

주께서 그 막대기를 내게서 떠나게 하시고 그 위엄으로 나를 두렵게 하지 아니 하시기를 원하노라

35 آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.

그리하시면 내가 두려움 없이 말하리라 나는 본래 그런 자가 아니니라