ایوب 5

1 فریاد برآور و کمک بطلب، ولی آیا کسی گوش می‌دهد؟ کدام یک از فرشتگان به دادت می‌رسد.

Зови; хоће ли ти се ко одазвати? И коме ћеш се између светих обратити?

2 سرانجام در عجز و درماندگی از غصه می‌میرند.

Доиста безумног убија гнев, и лудог усмрћује срдња.

3 کسانی که از خدا برمی‌گردند، ظاهراً کامیاب هستند، ولی بلای ناگهانی بر آنها نازل می‌شود.

Ја видех безумника где се укоренио; али одмах проклех стан његов.

4 فرزندان ایشان بی‌پناه می‌گردند و در محکمه محکوم می‌شوند و کسی از آنها حمایت نمی‌کند.

Синови су његови далеко од спасења и сатиру се на вратима а нема ко да избави.

5 محصولاتشان را گرسنگان می‌خورند و ثروتشان را حریصان غارت می‌کنند.

Летину његову једе гладни и испред трња купи је, и лупеж ждере благо њихово.

6 بلا و بدبختی هرگز بدون علّت دامنگیر انسان نمی‌شود.

Јер мука не излази из праха нити невоља из земље ниче.

7 بدبختی از خود انسان سرچشمه می‌گیرد، همچنانکه شعله از آتش برمی‌خیزد.

Него се човек рађа на невољу, као што искре из угљевља узлећу у вис.

8 اگر من جای تو بودم، مشکل خود را نزد خدا می‌بردم.

Али ја бих Бога тражио, и пред Бога бих изнео ствар своју,

9 زیرا او معجزات شگفت‌انگیز می‌کند و کارهای عجیب و خارق‌العادهٔ بی‌شمار انجام می‌دهد.

Који чини ствари велике и неиспитиве, дивне, којима нема броја;

10 بر زمین باران می‌باراند و کشتزارها را سیراب می‌کند،

Који спушта дажд на земљу и шаље воду на поља;

11 فروتنان را سرافراز می‌گرداند و رنجدیدگان را شادی می‌بخشد.

Који подиже понижене, и жалосне узвишује к спасењу;

12 او نقشه‌های اشخاص حیله‌گر را نقش بر آب می‌کند تا کاری از پیش نبرند.

Који расипа мисли лукавих да руке њихове не сврше ништа;

13 حکیمان را در زیرکیِ خودشان به دام می‌اندازد و توطئه‌های ایشان را خنثی می‌نماید.

Који хвата мудре у њиховом лукавству, и намеру опаких обара;

14 روز روشن برای آنها مانند شب تاریک است و در آن کورمال کورمال راه می‌روند.

Дању наилазе на мрак, и у подне пипају као по ноћи.

15 خدا مظلومان و فقیران را از چنگ ظالمان می‌رهاند.

Он избавља убогог од мача, од уста њихових и од руке силног.

16 او به فقیران امید می‌بخشد و دهان ظالمان را می‌بندد.

Тако има надања сиромаху, а злоћа затискује уста своја.

17 خوشا به حال کسی که خدای قادرمطلق تأدیبش می‌کند. پس وقتی او تو را تأدیب می‌نماید، دلگیر نشو.

Гле, благо човеку кога Бог кара; и зато не одбацуј карање Свемогућег.

18 اگر خدا تو را مجروح کند خودش هم زخمهایت را می‌بندد و تو را شفا می‌بخشد.

Јер Он задаје ране, и завија; Он удара, и руке Његове исцељују.

19 او تو را از هر بلایی می‌رهاند تا گزندی به تو نرسد.

Из шест невоља избавиће те; ни у седмој неће те се зло дотаћи.

20 خدا تو را هنگام قحطی از مرگ نجات خواهد داد و در موقع جنگ از دم شمشیر خواهد رهانید.

У глади избавиће те од смрти и у рату од мача.

21 از زخم زبان در امان خواهی بود و وقتی هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید.

Кад језик шиба, бићеш сакривен, нити ћеш се бојати пустоши кад дође.

22 بر هلاکت و قحطی خواهی خندید و از حیوانات وحشی هراس به دل راه نخواهی داد.

Смејаћеш се пустоши и глади, нити ћеш се бојати зверја земаљског.

23 زمینی که شخم می‌زنی خالی از سنگ خواهد بود و جانوران خطرناک با تو در صلح و صفا به سر خواهند برد.

Јер ћеш с камењем пољским бити у вери, и зверје ће пољско бити у миру с тобом.

24 خانهٔ تو در امان خواهد بود و از اموال تو چیزی دزدیده نخواهد شد.

И видећеш да је мир у шатору твом, кућићеш кућу своју и нећеш се преварити.

25 نسل تو مانند علف صحرا زیاد خواهند بود،

Видећеш како ће ти се умножити семе твоје, и пород ће твој бити као трава на земљи.

26 و تو همچون خوشهٔ گندم که تا وقتش نرسد درو نمی‌شود، در کمال پیری، کامیاب از دنیا خواهی رفت.

Стар ћеш отићи у гроб као што се жито сноси у стог у своје време.

27 تجربه به من ثابت کرده است که همهٔ اینها حقیقت دارد؛ پس به خاطر خودت نصیحت مرا بشنو.

Ето, разгледасмо то, тако је; послушај и разуми.