غزل غزلها 1

۱ 1 غزل غزلها که از آن سلیمان است.

گۆرانی گۆرانییەکانی سلێمان.

۲ 2 او مرا به بوسه های دهان خود ببوسد زیرا که محبت تو از شراب نیکوتر است.

با بە ماچەکانی دەمی ماچم بکات، چونکە ئەوینی تۆ لە شەراب خۆشترە.

۳ 3 عطرهای توبوی خوش دارد و اسم تو مثل عطر ریخته شده می‌باشد. بنابراین دوشیزگان، تو را دوست می‌دارند.

بۆنی عەترەکەت خۆشە؛ ناوت عەتری پرژاوە، مایەی سەرسوڕمانی نییە کە پاکیزەکان تۆیان خۆشدەوێ.

۴ 4 مرا بکش تا در عقب تو بدویم. پادشاه مرا به حجله های خود آورد. از تو وجد و شادی خواهیم کرد. محبت تو را از شراب زیاده ذکرخواهیم نمود. تو را از روی خلوص دوست می‌دارند.

پەلم بگرە و با پێکەوە بڕۆین! با پاشا بمهێنێتە ناو ژوورەکەی خۆی. دەستەخوشکەکان شاد و دڵخۆش دەبین پێت، لە شەراب زیاتر یادی ئەوینی تۆ دەکەینەوە. ئەویندار بەڕاستی تۆیان خۆشدەوێ.

۵ 5 ‌ای دختران اورشلیم، من سیه فام اماجمیل هستم، مثل خیمه های قیدار و مانندپرده های سلیمان.

ئەی کچانی ئۆرشەلیم، من ئەسمەرێکی جوانم، وەک ڕەشماڵەکانی قێدار، وەک نێوبەندی ڕەشماڵەکانی سلێمان.

۶ 6 بر من نگاه نکنید چونکه سیه فام هستم، زیرا که آفتاب مرا سوخته است. پسران مادرم بر من خشم نموده، مرا ناطورتاکستانها ساختند، اما تاکستان خود را دیده بانی ننمودم.

تەماشام مەکەن کە من ئەسمەرم، ئەوە خۆر لێیداوم. کوڕانی دایکم لە من تووڕە بوون، منیان کردە چاودێری ڕەزەمێو، لەبەر ئەوەی ناچار کرام، چاودێری ڕەزەمێوەکەم نەکرد.

۷ 7 ‌ای حبیب جان من، مرا خبر ده که کجامی چرانی و در وقت ظهر گله را کجا می‌خوابانی؟ زیرا چرا نزد گله های رفیقانت مثل آواره گردم.

ئەی خۆشەویستی گیانم، پێم بڵێ، لەکوێ مێگەلی خۆت دەڵەوەڕێنیت، کاتی نیوەڕۆش پشتیری مەڕەکانت لەکوێیە؟ بۆچی وەک پەچەکراوێک بم، لەلای مێگەلی هاوڕێیەکانت؟

۸ 8 ‌ای جمیل تر از زنان، اگر نمی دانی، در اثرگله‌ها بیرون رو و بزغاله هایت را نزد مسکن های شبانان بچران.

ئەی جوانترینی نێو ئافرەتان، ئەگەر نازانیت بە شوێن پێی مەڕاندا بڕۆ و کارەبزنەکانت بلەوەڕێنە لەلای نشینگەی شوانەکان.

۹ 9 ‌ای محبوبه من، تو را به اسبی که در ارابه فرعون باشد تشبیه داده‌ام.

یارەکەم، بە ئەسپێک لە گالیسکەکانی فیرعەون لێکم چوواندی،

۱۰ 10 رخسارهایت به جواهرها و گردنت به گردن بندها چه بسیار جمیل است.

گۆنات بە خشڵەوە جوانە، گەردنت بە گەردانەوە.

۱۱ 11 زنجیرهای طلا با حبه های نقره برای توخواهیم ساخت.

خشڵی زێڕت بۆ دەکەین، لەگەڵ نقێمی زیو.

۱۲ 12 چون پادشاه بر سفره خودمی نشیند، سنبل من بوی خود را می‌دهد.

هەتا پاشا لە کۆڕی خۆیەتی، ناردینی من بۆنی خۆی بڵاو دەکاتەوە.

۱۳ 13 محبوب من، مرا مثل طبله مر است که در میان پستانهای من می‌خوابد.

دڵدارەکەم چەپکێک موڕە کە لەنێو مەمکەکانم شەو بەسەردەبات.

۱۴ 14 محبوب من، برایم مثل خوشه بان درباغهای عین جدی می‌باشد.

دڵدارەکەم هێشووی خەنەیە لەناو ڕەزەمێوەکانی کانی گەدی.

۱۵ 15 اینک تو زیباهستی‌ای محبوبه من، اینک تو زیبا هستی وچشمانت مثل چشمان کبوتر است.

ئەی یارەکەم، تۆ چەند جوانیت، چەند جوانیت! چاوەکانت کۆترن.

۱۶ 16 اینک تو زیبا و شیرین هستی‌ای محبوب من و تخت ما هم سبز است.

ئەی دڵدارەکەم، تۆش چەند قۆزیت، چەند شیرینیت! جێگاکەمان سەوزە.

۱۷ 17 تیرهای خانه ما از سرو آزاد است و سقف ما از چوب صنوبر.

کاریتەی خانووەکەمان لە داری ئورزە، تەختەدارەکانی سەروون.

King Solomon in Old Age