غزل غزلها 6

۱ 1 محبوب تو کجا رفته است‌ای زیباترین زنان؟ محبوب تو کجا توجه نموده است تااو را با تو بطلبیم؟

Whither is thy kinsman gone, thou beautiful among women? whither has thy kinsman turned aside? [tell us], and we will seek him with thee.

۲ 2 محبوب من به باغ خویش و نزد باغچه های بلسان فرود شده است، تا در باغات بچراند وسوسنها بچیند.

My kinsman is gone down to his garden, to the beds of spice, to feed [his flock] in the gardens, and to gather lilies.

۳ 3 من از آن محبوب خود ومحبوبم از آن من است. در میان سوسنها گله رامی چراند.

I am my kinsman's, and my kinsman is mine, who feeds among the lilies.

۴ 4 ‌ای محبوبه من، تو مثل ترصه جمیل و ماننداورشلیم زیبا و مثل لشکرهای بیدق دار مهیب هستی.

Thou art fair, my companion, as Pleasure, beautiful as Jerusalem, terrible as [armies] set in array.

۵ 5 چشمانت را از من برگردان زیرا آنها برمن غالب شده است. مویهایت مثل گله بزها است که بر جانب کوه جلعاد خوابیده باشند.

Turn away thine eyes from before me, for they have ravished me: thy hair is as flocks of goats which have appeared from Galaad.

۶ 6 دندانهایت مانند گله گوسفندان است که ازشستن برآمده باشند. و همگی آنها توام زاییده ودر آنها یکی هم نازاد نباشد.

Thy teeth are as flocks of shorn [sheep], that have gone up from the washing, all of them bearing twins, and there is none barren among them: thy lips are as a thread of scarlet, and thy speech is comely.

۷ 7 شقیقه هایت درعقب برقع تو مانند پاره انار است.

Thy cheek is like the rind of a pomegranate, [being seen] without thy veil.

۸ 8 شصت ملکه وهشتاد متعه و دوشیزگان بیشماره هستند.

There are sixty queens, and eighty concubines, and maidens without number.

۹ 9 اما کبوتر من و کامله من یکی است. او یگانه مادرخویش و مختاره والده خود می‌باشد. دختران اورا دیده، خجسته گفتند. ملکه‌ها و متعه‌ها بر اونگریستند و او را مدح نمودند.

My dove, my perfect one is one; she is the [only] one of her mother; she is the choice of her that bore her. The daughters saw her, and the queens will pronounce her blessed, yea, and the concubines, and they will praise her.

۱۰ 10 این کیست که مثل صبح می‌درخشد؟ ومانند ماه جمیل و مثل آفتاب طاهر و مانند لشکربیدق دار مهیب است؟

Who is this that looks forth as the morning, fair as the moon, choice as the sun, terrible as [armies] set in array?

۱۱ 11 به باغ درختان جوز فرود شدم تا سبزیهای وادی را بنگرم و ببینم که آیا مو شکوفه آورده وانار گل کرده است.

I went down to the garden of nuts, to look at the fruits of the valley, to see if the vine flowered, [if] the pomegranates blossomed.

۱۲ 12 بی‌آنکه ملتفت شوم که ناگاه جانم مرا مثل عرابه های عمیناداب ساخت.

There I will give thee my breasts: my soul knew [it] not: it made me as the chariots of Aminadab.

۱۳ 13 برگرد، برگرد‌ای شولمیت برگرد، برگرد تابر تو بنگریم.

Return, return, O Sunamite; return, return, and we will look at thee. What will ye see in the Sunamite? She comes as bands of armies.