غزل غزلها 6

۱ 1 محبوب تو کجا رفته است‌ای زیباترین زنان؟ محبوب تو کجا توجه نموده است تااو را با تو بطلبیم؟

Whither is thy beloved gone, O thou fairest among women? Whither hath thy beloved turned him, That we may seek him with thee?

۲ 2 محبوب من به باغ خویش و نزد باغچه های بلسان فرود شده است، تا در باغات بچراند وسوسنها بچیند.

My beloved is gone down to his garden, To the beds of spices, To feed in the gardens, and to gather lilies.

۳ 3 من از آن محبوب خود ومحبوبم از آن من است. در میان سوسنها گله رامی چراند.

I am my beloved’s, and my beloved is mine: He feedeth [his flock] among the lilies.

۴ 4 ‌ای محبوبه من، تو مثل ترصه جمیل و ماننداورشلیم زیبا و مثل لشکرهای بیدق دار مهیب هستی.

Thou art fair, O my love, as Tirzah, Comely as Jerusalem, Terrible as an army with banners.

۵ 5 چشمانت را از من برگردان زیرا آنها برمن غالب شده است. مویهایت مثل گله بزها است که بر جانب کوه جلعاد خوابیده باشند.

Turn away thine eyes from me, For they have overcome me. Thy hair is as a flock of goats, That lie along the side of Gilead.

۶ 6 دندانهایت مانند گله گوسفندان است که ازشستن برآمده باشند. و همگی آنها توام زاییده ودر آنها یکی هم نازاد نباشد.

Thy teeth are like a flock of ewes, Which are come up from the washing; Whereof every one hath twins, And none is bereaved among them.

۷ 7 شقیقه هایت درعقب برقع تو مانند پاره انار است.

Thy temples are like a piece of a pomegranate Behind thy veil.

۸ 8 شصت ملکه وهشتاد متعه و دوشیزگان بیشماره هستند.

There are threescore queens, and fourscore concubines, And virgins without number.

۹ 9 اما کبوتر من و کامله من یکی است. او یگانه مادرخویش و مختاره والده خود می‌باشد. دختران اورا دیده، خجسته گفتند. ملکه‌ها و متعه‌ها بر اونگریستند و او را مدح نمودند.

My dove, my undefiled, is [but] one; She is the only one of her mother; She is the choice one of her that bare her. The daughters saw her, and called her blessed; [Yea], the queens and the concubines, and they praised her.

۱۰ 10 این کیست که مثل صبح می‌درخشد؟ ومانند ماه جمیل و مثل آفتاب طاهر و مانند لشکربیدق دار مهیب است؟

Who is she that looketh forth as the morning, Fair as the moon, Clear as the sun, Terrible as an army with banners?

۱۱ 11 به باغ درختان جوز فرود شدم تا سبزیهای وادی را بنگرم و ببینم که آیا مو شکوفه آورده وانار گل کرده است.

I went down into the garden of nuts, To see the green plants of the valley, To see whether the vine budded, [And] the pomegranates were in flower.

۱۲ 12 بی‌آنکه ملتفت شوم که ناگاه جانم مرا مثل عرابه های عمیناداب ساخت.

Before I was aware, my soul set me [Among] the chariots of my princely people.

۱۳ 13 برگرد، برگرد‌ای شولمیت برگرد، برگرد تابر تو بنگریم.

Return, return, O Shulammite; Return, return, that we may look upon thee. Why will ye look upon the Shulammite, As upon the dance of Mahanaim?