رومیان 7
| ای برادران آیا نمی دانید (زیرا که با عارفین شریعت سخن می‌گویم ) که مادامی که انسان زنده است، شریعت بر وی حکمرانی دارد؟ | ۱ 1 |
he bhrAtRgaNa vyavasthAvidaH prati mamedaM nivedanaM| vidhiH kevalaM yAvajjIvaM mAnavoparyyadhipatitvaM karotIti yUyaM kiM na jAnItha?
| زیرا زن منکوحه برحسب شریعت به شوهرزنده بسته است، اما هرگاه شوهرش بمیرد، ازشریعت شوهرش آزاد شود. | ۲ 2 |
yAvatkAlaM pati rjIvati tAvatkAlam UDhA bhAryyA vyavasthayA tasmin baddhA tiSThati kintu yadi pati rmriyate tarhi sA nArI patyu rvyavasthAto mucyate|
| پس مادامی که شوهرش حیات دارد، اگر به مرد دیگر پیوندد، زانیه خوانده می‌شود. لکن هرگاه شوهرش بمیرد، از آن شریعت آزاد است که اگر به شوهری دیگرداده شود، زانیه نباشد. | ۳ 3 |
etatkAraNAt patyurjIvanakAle nArI yadyanyaM puruSaM vivahati tarhi sA vyabhicAriNI bhavati kintu yadi sa pati rmriyate tarhi sA tasyA vyavasthAyA muktA satI puruSAntareNa vyUDhApi vyabhicAriNI na bhavati|
| بنابراین، ای برادران من، شما نیز بوساطت جسد مسیح برای شریعت مرده شدید تا خود رابه دیگری پیوندید، یعنی با او که از مردگان برخاست، تا بجهت خدا ثمر آوریم. | ۴ 4 |
he mama bhrAtRgaNa, IzvaranimittaM yadasmAkaM phalaM jAyate tadarthaM zmazAnAd utthApitena puruSeNa saha yuSmAkaM vivAho yad bhavet tadarthaM khrISTasya zarIreNa yUyaM vyavasthAM prati mRtavantaH|
| زیرا وقتی که در جسم بودیم، هوسهای گناهانی که ازشریعت بود، در اعضای ما عمل می‌کرد تا بجهت موت ثمر آوریم. | ۵ 5 |
yato'smAkaM zArIrikAcaraNasamaye maraNanimittaM phalam utpAdayituM vyavasthayA dUSitaH pApAbhilASo'smAkam aGgeSu jIvan AsIt|
| اما الحال چون برای آن چیزی که در آن بسته بودیم مردیم، از شریعت آزاد شدیم، بحدی که در تازگی روح بندگی می‌کنیم نه در کهنگی حرف. | ۶ 6 |
kintu tadA yasyA vyavasthAyA vaze Asmahi sAmprataM tAM prati mRtatvAd vayaM tasyA adhInatvAt muktA iti hetorIzvaro'smAbhiH purAtanalikhitAnusArAt na sevitavyaH kintu navInasvabhAvenaiva sevitavyaH
| پس چه گوییم؟ آیا شریعت گناه است؟ حاشا! بلکه گناه را جز به شریعت ندانستیم. زیراکه شهوت را نمی دانستم، اگر شریعت نمی گفت که طمع مورز. | ۷ 7 |
tarhi vayaM kiM brUmaH? vyavasthA kiM pApajanikA bhavati? netthaM bhavatu| vyavasthAm avidyamAnAyAM pApaM kim ityahaM nAvedaM; kiJca lobhaM mA kArSIriti ced vyavasthAgranthe likhitaM nAbhaviSyat tarhi lobhaH kimbhUtastadahaM nAjJAsyaM|
| لکن گناه از حکم فرصت جسته، هر قسم طمع را در من پدید آورد، زیرا بدون شریعت گناه مرده است. | ۸ 8 |
kintu vyavasthayA pApaM chidraM prApyAsmAkam antaH sarvvavidhaM kutsitAbhilASam ajanayat; yato vyavasthAyAm avidyamAnAyAM pApaM mRtaM|
| و من از قبل بدون شریعت زنده می‌بودم؛ لکن چون حکم آمد، گناه زنده گشت و من مردم. | ۹ 9 |
aparaM pUrvvaM vyavasthAyAm avidyamAnAyAm aham ajIvaM tataH param AjJAyAm upasthitAyAm pApam ajIvat tadAham amriye|
| و آن حکمی که برای حیات بود، همان مرا باعث موت گردید. | ۱۰ 10 |
itthaM sati jIvananimittA yAjJA sA mama mRtyujanikAbhavat|
| زیراگناه از حکم فرصت یافته، مرا فریب داد و به آن مرا کشت. | ۱۱ 11 |
yataH pApaM chidraM prApya vyavasthitAdezena mAM vaJcayitvA tena mAm ahan|
| خلاصه شریعت مقدس است و حکم مقدس و عادل و نیکو. | ۱۲ 12 |
ataeva vyavasthA pavitrA, Adezazca pavitro nyAyyo hitakArI ca bhavati|
| پس آیا نیکویی برای من موت گردید؟ حاشا! بلکه گناه، تا گناه بودنش ظاهر شود. بوسیله نیکویی برای من باعث مرگ شد تا آنکه گناه به‌سبب حکم بغایت خبیث شود. | ۱۳ 13 |
tarhi yat svayaM hitakRt tat kiM mama mRtyujanakam abhavat? netthaM bhavatu; kintu pApaM yat pAtakamiva prakAzate tathA nidezena pApaM yadatIva pAtakamiva prakAzate tadarthaM hitopAyena mama maraNam ajanayat|
| زیرا می‌دانیم که شریعت روحانی است، لکن من جسمانی و زیر گناه فروخته شده هستم، | ۱۴ 14 |
vyavasthAtmabodhiketi vayaM jAnImaH kintvahaM zArIratAcArI pApasya krItakiGkaro vidye|
| که آنچه می‌کنم نمی دانم زیرا آنچه می‌خواهم نمی کنم بلکه کاری را که از آن نفرت دارم بجامی آورم. | ۱۵ 15 |
yato yat karmma karomi tat mama mano'bhimataM nahi; aparaM yan mama mano'bhimataM tanna karomi kintu yad RtIye tat karomi|
| پس هرگاه کاری را که نمی خواهم به‌جا می‌آورم، شریعت را تصدیق می‌کنم که نیکوست. | ۱۶ 16 |
tathAtve yan mamAnabhimataM tad yadi karomi tarhi vyavasthA sUttameti svIkaromi|
| و الحال من دیگر فاعل آن نیستم بلکه آن گناهی که در من ساکن است. | ۱۷ 17 |
ataeva samprati tat karmma mayA kriyata iti nahi kintu mama zarIrasthena pApenaiva kriyate|
| زیرامی دانم که در من یعنی در جسدم هیچ نیکویی ساکن نیست، زیرا که اراده در من حاضر است اماصورت نیکو کردن نی. | ۱۸ 18 |
yato mayi, arthato mama zarIre, kimapyuttamaM na vasati, etad ahaM jAnAmi; mamecchukatAyAM tiSThantyAmapyaham uttamakarmmasAdhane samartho na bhavAmi|
| زیرا آن نیکویی را که می‌خواهم نمی کنم، بلکه بدی را که نمی خواهم می‌کنم. | ۱۹ 19 |
yato yAmuttamAM kriyAM karttumahaM vAJchAmi tAM na karomi kintu yat kutsitaM karmma karttum anicchuko'smi tadeva karomi|
| پس چون آنچه را نمی خواهم می‌کنم، من دیگر فاعل آن نیستم بلکه گناه که در من ساکن است. | ۲۰ 20 |
ataeva yadyat karmma karttuM mamecchA na bhavati tad yadi karomi tarhi tat mayA na kriyate, mamAntarvarttinA pApenaiva kriyate|
| لهذا این شریعت را می‌یابم که وقتی که می‌خواهم نیکویی کنم بدی نزد من حاضر است. | ۲۱ 21 |
bhadraM karttum icchukaM mAM yo 'bhadraM karttuM pravarttayati tAdRzaM svabhAvamekaM mayi pazyAmi|
| زیرا برحسب انسانیت باطنی به شریعت خداخشنودم. | ۲۲ 22 |
aham AntarikapuruSeNezvaravyavasthAyAM santuSTa Ase;
| لکن شریعتی دیگر در اعضای خودمی بینم که با شریعت ذهن من منازعه می‌کند و مرااسیر می‌سازد به آن شریعت گناه که در اعضای من است. | ۲۳ 23 |
kintu tadviparItaM yudhyantaM tadanyamekaM svabhAvaM madIyAGgasthitaM prapazyAmi, sa madIyAGgasthitapApasvabhAvasyAyattaM mAM karttuM ceSTate|
| وای بر من که مرد شقی‌ای هستم! کیست که مرا از جسم این موت رهایی بخشد؟ | ۲۴ 24 |
hA hA yo'haM durbhAgyo manujastaM mAm etasmAn mRtAccharIrAt ko nistArayiSyati?
| خدا راشکر می‌کنم بوساطت خداوند ما عیسی مسیح. خلاصه اینکه من به ذهن خود شریعت خدا رابندگی می‌کنم و اما به جسم خود شریعت گناه را. | ۲۵ 25 |
asmAkaM prabhuNA yIzukhrISTena nistArayitAram IzvaraM dhanyaM vadAmi| ataeva zarIreNa pApavyavasthAyA manasA tu IzvaravyavasthAyAH sevanaM karomi|
