< مزامیر 95 >
بیایید خداوند را بسراییم و صخره نجات خود را آواز شادمانی دهیم! | ۱ 1 |
Laus Cantici David. Venite, exultemus Domino: iubilemus Deo salutari nostro:
به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او راآواز شادمانی دهیم! | ۲ 2 |
Praeoccupemus faciem eius in confessione: et in psalmis iubilemus ei.
زیرا که یهوه، خدای بزرگ است، | ۳ 3 |
Quoniam Deus magnus Dominus: et rex magnus super omnes deos.
و پادشاه عظیم بر جمیع خدایان. نشیبهای زمین در دست وی است و فرازهای کوهها از آن او. | ۴ 4 |
Quia in manu eius sunt omnes fines terrae: et altitudines montium ipsius sunt.
دریا از آن اوست، او آن رابساخت؛ و دستهای وی خشکی را مصور نمود. | ۵ 5 |
Quoniam ipsius est mare, et ipse fecit illud: et siccam manus eius formaverunt.
بیایید عبادت و سجده نماییم و به حضورآفریننده خود خداوند زانو زنیم! | ۶ 6 |
Venite adoremus, et procidamus: et ploremus ante Dominum, qui fecit nos.
زیرا که اوخدای ما است! و ما قوم مرتع و گله دست اومی باشیم! امروز کاش آواز او را میشنیدید! | ۷ 7 |
Quia ipse est Dominus Deus noster: et nos populus pascuae eius, et oves manus eius.
دل خود را سخت مسازید، مثل مریبا، مانند یوم مسا در صحرا. | ۸ 8 |
Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra;
چون اجداد شما مرا آزمودند وتجربه کردند و اعمال مرا دیدند. | ۹ 9 |
Sicut in irritatione secundum diem tentationis in deserto: ubi tentaverunt me patres vestri, probaverunt, et viderunt opera mea.
چهل سال ازآن قوم محزون بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طرق مرا نشناختند. | ۱۰ 10 |
Quadraginta annis offensus fui generationi illi, et dixi: Semper hi errant corde.
پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.» | ۱۱ 11 |
Et isti non cognoverunt vias meas: ut iuravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam.