مزامیر 95

۱ 1 بیایید خداوند را بسراییم و صخره نجات خود را آواز شادمانی دهیم!

Venez, chantons à haute voix à l’Éternel; poussons des cris de joie vers le rocher de notre salut!

۲ 2 به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او راآواز شادمانی دهیم!

Allons au-devant de lui avec la louange, poussons vers lui des cris de joie en [chantant] des psaumes.

۳ 3 زیرا که یهوه، خدای بزرگ است،

Car l’Éternel est un grand Dieu, et un grand roi par-dessus tous les dieux.

۴ 4 و پادشاه عظیم بر جمیع خدایان. نشیبهای زمین در دست وی است و فرازهای کوهها از آن او.

Les lieux profonds de la terre sont en sa main, et les sommets des montagnes sont à lui.

۵ 5 دریا از آن اوست، او آن رابساخت؛ و دستهای وی خشکی را مصور نمود.

À lui est la mer, et lui-même l’a faite; et le sec, ses mains l’ont formé.

۶ 6 بیایید عبادت و سجده نماییم و به حضورآفریننده خود خداوند زانو زنیم!

Venez, adorons et inclinons-nous, agenouillons-nous devant l’Éternel qui nous a faits!

۷ 7 زیرا که اوخدای ما است! و ما قوم مرتع و گله دست اومی باشیم! امروز کاش آواز او را می‌شنیدید!

Car c’est lui qui est notre Dieu; et nous, nous sommes le peuple de sa pâture et les brebis de sa main. Aujourd’hui, si vous entendez sa voix,

۸ 8 دل خود را سخت مسازید، مثل مریبا، مانند یوم مسا در صحرا.

N’endurcissez pas votre cœur comme à Meriba, comme au jour de Massa, dans le désert,

۹ 9 چون اجداد شما مرا آزمودند وتجربه کردند و اعمال مرا دیدند.

Où vos pères m’ont tenté, éprouvé, et ont vu mes œuvres.

۱۰ 10 چهل سال ازآن قوم محزون بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طرق مرا نشناختند.

Quarante ans j’ai eu cette génération en dégoût, et j’ai dit: C’est un peuple dont le cœur s’égare, et ils n’ont point connu mes voies,

۱۱ 11 پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.»

De sorte que j’ai juré dans ma colère: S’ils entrent dans mon repos!