مزامیر 95

۱ 1 بیایید خداوند را بسراییم و صخره نجات خود را آواز شادمانی دهیم!

Venez, chantons avec allégresse à Yahweh! Poussons des cris de joie vers le Rocher de notre salut!

۲ 2 به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او راآواز شادمانی دهیم!

Allons au-devant de lui avec des louanges, faisons retentir des hymnes en son honneur.

۳ 3 زیرا که یهوه، خدای بزرگ است،

Car c'est un grand Dieu que Yahweh, un grand roi au-dessus de tous les dieux.

۴ 4 و پادشاه عظیم بر جمیع خدایان. نشیبهای زمین در دست وی است و فرازهای کوهها از آن او.

Il tient dans sa main les fondements de la terre, et les sommets des montagnes sont à lui.

۵ 5 دریا از آن اوست، او آن رابساخت؛ و دستهای وی خشکی را مصور نمود.

A lui la mer, car c'est lui qui l'a faite; la terre aussi: ses mains l'ont formée.

۶ 6 بیایید عبادت و سجده نماییم و به حضورآفریننده خود خداوند زانو زنیم!

Venez, prosternons-nous et adorons, fléchissons le genou devant Yahweh, notre Créateur.

۷ 7 زیرا که اوخدای ما است! و ما قوم مرتع و گله دست اومی باشیم! امروز کاش آواز او را می‌شنیدید!

Car il est notre Dieu, et nous, nous sommes le peuple de son pâturage, le troupeau que sa main conduit. Oh! si vous pouviez écouter aujourd'hui sa voix!

۸ 8 دل خود را سخت مسازید، مثل مریبا، مانند یوم مسا در صحرا.

N'endurcissez pas votre cœur comme à Mériba, comme à la journée de Massa, dans le désert,

۹ 9 چون اجداد شما مرا آزمودند وتجربه کردند و اعمال مرا دیدند.

où vos pères m'ont tenté, m'ont éprouvé, quoiqu'ils eussent vu mes œuvres.

۱۰ 10 چهل سال ازآن قوم محزون بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طرق مرا نشناختند.

Pendant quarante ans j'eus cette race en dégoût, et je dis: C'est un peuple au cœur égaré; et ils n'ont pas connu mes voies.

۱۱ 11 پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.»

Aussi je jurai dans ma colère: ils n'entreront pas dans mon repos.