مزامیر 95

۱ 1 بیایید خداوند را بسراییم و صخره نجات خود را آواز شادمانی دهیم!

O come, let us sing to the LORD: let us make a joyful noise to the rock of our salvation.

۲ 2 به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او راآواز شادمانی دهیم!

Let us come before his presence with thanksgiving, and make a joyful noise to him with psalms.

۳ 3 زیرا که یهوه، خدای بزرگ است،

For the LORD [is] a great God, and a great King above all gods.

۴ 4 و پادشاه عظیم بر جمیع خدایان. نشیبهای زمین در دست وی است و فرازهای کوهها از آن او.

In his hand [are] the deep places of the earth: the strength of the hills [is] his also.

۵ 5 دریا از آن اوست، او آن رابساخت؛ و دستهای وی خشکی را مصور نمود.

The sea [is] his, and he made it: and his hands formed the dry [land].

۶ 6 بیایید عبادت و سجده نماییم و به حضورآفریننده خود خداوند زانو زنیم!

O come, let us worship and bow down: let us kneel before the LORD our maker.

۷ 7 زیرا که اوخدای ما است! و ما قوم مرتع و گله دست اومی باشیم! امروز کاش آواز او را می‌شنیدید!

For he [is] our God; and we [are] the people of his pasture, and the sheep of his hand. To-day, if ye will hear his voice,

۸ 8 دل خود را سخت مسازید، مثل مریبا، مانند یوم مسا در صحرا.

Harden not your heart, as in the provocation, [and] as [in] the day of temptation in the wilderness:

۹ 9 چون اجداد شما مرا آزمودند وتجربه کردند و اعمال مرا دیدند.

When your fathers tempted me, proved me, and saw my work.

۱۰ 10 چهل سال ازآن قوم محزون بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طرق مرا نشناختند.

Forty years long was I grieved with [this] generation, and said, It [is] a people that do err in their heart, and they have not known my ways:

۱۱ 11 پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.»

To whom I swore in my wrath, that they should not enter into my rest.