مزامیر 91

۱ 1 آنکه در ستر حضرت اعلی نشسته است، زیر سایه قادرمطلق ساکن خواهد بود.

Den, der sidder i den Højestes Skjul og dvæler i den Almægtiges Skygge,

۲ 2 درباره خداوند می‌گویم که او ملجاو قلعه من است و خدای من که بر او توکل دارم.

siger til HERREN: Min Tilflugt, min Klippeborg, min Gud, paa hvem jeg stoler.

۳ 3 زیرا که او تو را از دام صیاد خواهد رهانید و ازوبای خبیث.

Thi han frier dig fra Fuglefængerens Snare, fra ødelæggende Pest;

۴ 4 به پرهای خود تو را خواهدپوشانید و زیر بالهایش پناه خواهی گرفت. راستی او تو را مجن و سپر خواهد بود.

han dækker dig med sine Fjedre, under hans Vinger finder du Ly, hans Trofasthed er Skjold og Værge.

۵ 5 از خوفی درشب نخواهی ترسید و نه از تیری که در روزمی پرد.

Du frygter ej Nattens Rædsler, ej Pilen, der flyver om Dagen,

۶ 6 و نه از وبایی که در تاریکی می‌خرامد ونه از طاعونی که وقت ظهر فساد می‌کند.

ej Pesten, der sniger i Mørke, ej Middagens hærgende Sot.

۷ 7 هزارنفر به‌جانب تو خواهند افتاد و ده هزار به‌دست راست تو. لیکن نزد تو نخواهد رسید.

Falder end tusinde ved din Side, ti Tusinde ved din højre Haand, til dig naar det ikke hen;

۸ 8 فقط به چشمان خود خواهی نگریست و پاداش شریران را خواهی دید.

du ser det kun med dit Øje, er kun Tilskuer ved de gudløses Straf;

۹ 9 زیرا گفتی تو‌ای خداوندملجای من هستی و حضرت اعلی را ماوای خویش گردانیده‌ای.

(thi du, HERRE, er min Tilflugt) den Højeste tog du til Bolig.

۱۰ 10 هیچ بدی بر تو واقع نخواهد شد و بلایی نزد خیمه تو نخواهد رسید.

Der times dig intet ondt, dit Telt kommer Plage ej nær;

۱۱ 11 زیرا که فرشتگان خود را درباره تو امر خواهدفرمود تا در تمامی راههایت تو را حفظ نمایند.

thi han byder sine Engle at vogte dig paa alle dine Veje;

۱۲ 12 تو را بر دستهای خود برخواهند داشت، مباداپای خود را به سنگ بزنی.

de skal bære dig paa deres Hænder, at du ikke skal støde din Fod paa nogen Sten;

۱۳ 13 بر شیر و افعی پای خواهی نهاد؛ شیربچه و اژدها را پایمال خواهی کرد.

du skal træde paa Slanger og Øgler, trampe paa Løver og Drager.

۱۴ 14 «چونکه به من رغبت دارد او را خواهم رهانید و چونکه به اسم من عارف است او راسرافراز خواهم ساخت.

»Da han klynger sig til mig, frier jeg ham ud, jeg bjærger ham, thi han kender mit Navn;

۱۵ 15 چون مرا خواند او رااجابت خواهم کرد. من در تنگی با او خواهم بود واو را نجات داده، معزز خواهم ساخت.

kalder han paa mig, svarer jeg ham, i Trængsel er jeg hos ham, jeg frier ham og giver ham Ære;

۱۶ 16 به طول ایام او را سیر می‌گردانم و نجات خویش را بدونشان خواهم داد.»

med et langt Liv mætter jeg ham og lader ham skue min Frelse!«