مزامیر 90
| دعای موسی مرد خدا ای خداوند مسکن ما تو بوده‌ای، درجمیع نسل‌ها، | ۱ 1 |
O Zot, ti ke qenë për ne një strehë brez pas brezi.
| قبل از آنکه کوهها به وجود آید و زمین ربع مسکون را بیافرینی. از ازل تا به ابد تو خدا هستی. | ۲ 2 |
Para se të kishin lindur malet dhe para se ti të kishe formuar tokën dhe botën, madje nga mot dhe përjetë ti je Perëndia.
| انسان را به غباربرمی گردانی، و می‌گویی‌ای بنی آدم رجوع نمایید. | ۳ 3 |
Ti e kthen njeriun në pluhur dhe thua: “Kthehuni, o bij të njerëzve”.
| زیرا که هزار سال در نظر تو مثل دیروزاست که گذشته باشد و مثل پاسی از شب. | ۴ 4 |
Sepse një mijë vjet në sytë e tu janë si dita e djeshme që ka kaluar, ose sikur të gdhish një natë.
| مثل سیلاب ایشان را رفته‌ای و مثل خواب شده‌اند. بامدادان مثل گیاهی که می‌روید. | ۵ 5 |
Ti i përlan si një përmbytje. Ato janë si një ëndërr, janë si barr që gjelbëron në mëngjes.
| بامدادان می‌شکفد و می‌روید. شامگاهان بریده و پژمرده می‌شود. | ۶ 6 |
Në mëngjes ai lulëzon dhe gjelbëron, në mbrëmje kositet dhe thahet.
| زیرا که در غضب تو کاهیده می‌شویم ودر خشم تو پریشان می‌گردیم. | ۷ 7 |
Sepse jemi të konsumuar nga zemërimi yt dhe jemi të tmerruar nga tërbimi yt.
| چونکه گناهان مارا در نظر خود گذارده‌ای و خفایای ما را در نورروی خویش. | ۸ 8 |
Ti i vë fajet tona para teje, mëkatet tona të fshehta në dritën e fytyrës sate.
| زیرا که تمام روزهای ما در خشم تو سپری شد و سالهای خود را مثل خیالی بسر برده‌ایم. | ۹ 9 |
Sepse tërë ditët tona zhduken në zemërimin tënd; ne po i mbarojmë vitet tona si një psherëtimë.
| ایام عمر ما هفتاد سال است و اگر ازبنیه، هشتاد سال باشد. لیکن فخر آنها محنت وبطالت است زیرا به زودی تمام شده، پروازمی کنیم. | ۱۰ 10 |
Ditët e viteve tona shkojnë deri në shtatëdhjetë vjet dhe për më të fortët në tetëdhjetë, por ajo që përbën krenarinë e tyre nuk është veçse mundim dhe dëshirë për t’u dukur, sepse kalon me të shpejtë dhe ne fluturojmë tutje.
| کیست که شدت خشم تو را می‌داند وغضب تو را چنانکه از تو می‌باید ترسید. | ۱۱ 11 |
Kush e njeh forcën e zemërimit tënd dhe mërinë tënde sipas frikës që duhet pasur prej teje?
| ما را تعلیم ده تا ایام خود را بشماریم تا دل خردمندی را حاصل نماییم. | ۱۲ 12 |
Na mëso, pra, të numërojmë ditët tona për të pasur një zemër të urtë.
| رجوع کن‌ای خداوند تا به کی و بر بندگان خود شفقت فرما. | ۱۳ 13 |
Kthehu, o Zot! Deri kur? Dhe ki mëshirë për shërbëtorët e tu.
| صبحگاهان ما را از رحمت خود سیر کن تاتمامی عمر خود ترنم و شادی نماییم. | ۱۴ 14 |
Na ngop në mëngjes me mirësinë tënde, dhe ne do të ngazëllojmë dhe do të kënaqemi në të gjitha ditët tona.
| ما راشادمان گردان به عوض ایامی که ما را مبتلاساختی و سالهایی که بدی را دیده‌ایم. | ۱۵ 15 |
Na gëzo në përpjestim me ditët që na ke pikëlluar dhe në kompensim të viteve që kemi vuajtur nga fatkeqësitë.
| اعمال تو بر بندگانت ظاهر بشود و کبریایی تو بر فرزندان ایشان. | ۱۶ 16 |
Qoftë e qartë vepra jote shërbëtorëve të tu dhe lavdia jote bijve të tyre.
| جمال خداوند خدای ما بر ما باد وعمل دستهای ما را بر ما استوار ساز. عمل دستهای ما را استوار گردان. | ۱۷ 17 |
Hiri i Zotit Perëndisë tonë qoftë mbi ne dhe e bëftë të qëndrueshme veprën e duarve tona; po, bëje të qëndrueshme veprën e duarve tona.
