مزامیر 73

۱ 1 مزمور آساف هرآینه خدا برای اسرائیل نیکوست، یعنی برای آنانی که پاک دل هستند.

A psalm of Asaph. Yes, God is good to the upright, the Lord to the pure in heart.

۲ 2 واما من نزدیک بود که پایهایم از راه در رود ونزدیک بود که قدمهایم بلغزد.

But my feet were almost gone, my steps had nearly slipped,

۳ 3 زیرا بر متکبران حسد بردم چون سلامتی شریران را دیدم.

through envy of godless braggarts, when I saw how well they fared.

۴ 4 زیراکه در موت ایشان قیدها نیست و قوت ایشان مستحکم است.

For never a pang have they, their body is sound and sleek.

۵ 5 مثل مردم در زحمت نیستند ومثل آدمیان مبتلا نمی باشند.

They have no trouble like mortals, no share in human pain.

۶ 6 بنابراین گردن ایشان به تکبر آراسته است وظلم مثل لباس ایشان را می‌پوشاند.

So they wear their pride like a necklace, they put on the garment of wrong,

۷ 7 چشمان ایشان از فربهی بدر‌آمده است و از خیالات دل خود تجاوز می‌کنند.

their eyes stand out with fatness, their heart swells with riotous fancies.

۸ 8 استهزا می‌کنند و حرفهای بد می‌زنند و سخنان ظلم آمیز را از جای بلندمی گویند.

Their speech is mocking and evil, condescending and crooked their speech.

۹ 9 دهان خود را بر آسمانها گذارده‌اند وزبان ایشان در جهان گردش می‌کند.

They have set their mouth in the heavens, while their tongue struts about on the earth.

۱۰ 10 پس قوم او بدینجا برمی گردند و آبهای فراوان، بدیشان نوشانیده می‌شود.

Small wonder that people resort to them, and drink deep draughts of their lore.

۱۱ 11 و ایشان می‌گویند: «خدا چگونه بداند و آیا حضرت اعلی علم دارد؟»

‘How does God know?’ they say, ‘And has the Most High any knowledge?’

۱۲ 12 اینک اینان شریر هستند که همیشه مطمئن بوده، در دولتمندی افزوده می‌شوند.

See! These are the godless, with wealth and ease ever increasing.

۱۳ 13 یقین من دل خود را عبث طاهر ساخته و دستهای خود رابه پاکی شسته‌ام.

Yes, in vain have I kept my heart pure, and washed my hands in innocence;

۱۴ 14 و من تمامی روز مبتلامی شوم و تادیب من هر بامداد حاضر است.

for all the day long was I plagued not a morning but I was chastised.

۱۵ 15 اگر می‌گفتم که چنین سخن گویم، هر آینه برطبقه فرزندان تو خیانت می‌کردم.

But to resolve to speak like they do would be treachery to your children.

۱۶ 16 چون تفکرکردم که این را بفهمم، در نظر من دشوار آمد.

So I sought to understand it, but a wearisome task it seemed:

۱۷ 17 تابه قدسهای خدا داخل شدم. آنگاه در آخرت ایشان تامل کردم.

till I entered the holy world of God and saw clearly their destiny.

۱۸ 18 هر آینه ایشان را در جایهای لغزنده گذارده‌ای. ایشان را به خرابیها خواهی انداخت.

Yes, you set them on slippery places; down to destruction you hurl them.

۱۹ 19 چگونه بغته به هلاکت رسیده‌اند! تباه شده، از ترسهای هولناک نیست گردیده‌اند.

One moment and then what a horror of ruin! They are finished and ended in terrors.

۲۰ 20 مثل خواب کسی چون بیدار شد، ای خداوندهمچنین چون برخیزی، صورت ایشان را ناچیزخواهی شمرد.

Like a dream, when one wakes, shall they be, whose phantoms the waker despises.

۲۱ 21 لیکن دل من تلخ شده بود و در اندرون خود، دل ریش شده بودم.

So my bitterness of mind and the pain that stabbed my heart

۲۲ 22 و من وحشی بودم ومعرفت نداشتم و مثل بهایم نزد تو گردیدم.

show how dull I was and stupid just like a beast before you.

۲۳ 23 ولی من دائم با تو هستم. تو دست راست مراتایید کرده‌ای.

But I am always with you, you have hold of my right hand.

۲۴ 24 موافق رای خود مرا هدایت خواهی نمود و بعد از این مرا به جلال خواهی رسانید.

By a plan of yours you guide me and will afterward take me to glory.

۲۵ 25 کیست برای من در آسمان؟ و غیر ازتو هیچ‌چیز را در زمین نمی خواهم.

Whom have I in the heavens but you? And on earth there is none I desire beside you.

۲۶ 26 اگرچه جسد و دل من زائل گردد، لیکن صخره دلم وحصه من خداست تا ابدالاباد.

Though flesh and heart waste away, yet God is the rock of my heart, yet God is my portion forever.

۲۷ 27 زیرا آنانی که ازتو دورند هلاک خواهند شد. و آنانی را که از توزنا می‌کنند، نابود خواهی ساخت.

For see! Those who are far from you must perish, you destroy all who are false to you.

۲۸ 28 و اما مرانیکوست که به خدا تقرب جویم. بر خداوندیهوه توکل کرده‌ام تا همه کارهای تو را بیان کنم.

But I am happy when close to God; the Lord my God I have made my refuge, that I may recount all the things you have done.