مزامیر 65

۱ 1 برای سالار مغنیان. مزمور و سرود داود ای خدا، تسبیح در صهیون منتظرتوست. و نذرها برای تو وفا خواهدشد.

PRAISE waiteth for thee, O God, in Sion: and unto thee shall the vow be performed.

۲ 2 ‌ای که دعا می‌شنوی! نزد تو تمامی بشرخواهند آمد.

O thou that hearest prayer, unto thee shall all flesh come.

۳ 3 گناهان بر من غالب آمده است. توتقصیرهای مرا کفاره خواهی کرد.

Iniquities prevail against me: as for our transgressions, thou shalt purge them away.

۴ 4 خوشابحال کسی‌که او را برگزیده، و مقرب خود ساخته‌ای تابه درگاههای تو ساکن شود. از نیکویی خانه توسیر خواهیم شد و از قدوسیت هیکل تو.

Blessed is the man whom thou choosest, and causest to approach unto thee, that he may dwell in thy courts: we shall be satisfied with the goodness of thy house, even of thy holy temple.

۵ 5 به چیزهای ترسناک در عدل، ما را جواب خواهی داد، ای خدایی که نجات ما هستی. ای که پناه تمامی اقصای جهان و ساکنان بعیده دریاهستی.

By terrible things in righteousness wilt thou answer us, O God of our salvation; who art the confidence of all the ends of the earth, and of them that are afar off upon the sea:

۶ 6 و کوهها را به قوت خود مستحکم ساخته‌ای، و کمر خود را به قدرت بسته‌ای.

Which by his strength setteth fast the mountains; being girded with power:

۷ 7 وتلاطم دریا را ساکن می‌گردانی، تلاطم امواج آن وشورش امت‌ها را.

Which stilleth the noise of the seas, the noise of their waves, and the tumult of the people.

۸ 8 ساکنان اقصای جهان ازآیات تو ترسانند. مطلع های صبح و شام راشادمان می‌سازی.

They also that dwell in the uttermost parts are afraid at thy tokens: thou makest the outgoings of the morning and evening to rejoice.

۹ 9 از زمین تفقد نموده، آن راسیراب می‌کنی و آن را بسیار توانگر می‌گردانی. نهر خدا از آب پر است. غله ایشان را آماده می‌کنی زیرا که بدین طور تهیه کرده‌ای.

Thou visitest the earth, and waterest it: thou greatly enrichest it with the river of God, which is full of water: thou preparest them corn, when thou hast so provided for it.

۱۰ 10 پشته هایش را سیراب می‌کنی و مرزهایش راپست می‌سازی. به بارشها آن را شاداب می‌نمایی. نباتاتش را برکت می‌دهی.

Thou waterest the ridges thereof abundantly: thou settlest the furrows thereof: thou makest it soft with showers: thou blessest the springing thereof.

۱۱ 11 به احسان خویش سال را تاجدار می‌سازی و راههای توچربی را می‌چکاند.

Thou crownest the year with thy goodness; and thy paths drop fatness.

۱۲ 12 مرتع های صحرا نیزمی چکاند. و کمر تلها به شادمانی بسته شده است.

They drop upon the pastures of the wilderness: and the little hills rejoice on every side.

۱۳ 13 چمنها به گوسفندان آراسته شده است و دره هابه غله پیراسته؛ از شادی بانگ می‌زنند و نیزمی سرایند.

The pastures are clothed with flocks; the valleys also are covered over with corn; they shout for joy, they also sing.