مزامیر 60
| برای سالار مغنیان بر سوسن شهادت. مکتوم داود برای تعلیم وقتی که با ارم نهرین و ارم صوبه از در مقاتله بیرون آمد و یوآب برگشته، دوازده هزار نفر از ادومیان را در وادی الملح کشت ای خدا ما را دور انداخته، پراکنده ساخته‌ای! خشمناک بودی، بسوی مارجوع فرما! | ۱ 1 |
Au chef de musique. Sur Shushan. Témoignage. Mictam. De David; pour enseigner; quand il fit la guerre contre les Syriens de Naharaïm, et contre les Syriens de Tsoba, et que Joab revint et frappa les Édomites dans la vallée du Sel, au nombre de 12 000. Ô Dieu! tu nous as rejetés, tu nous as dispersés, tu t’es irrité; ramène-nous.
| زمین را متزلزل ساخته، آن راشکافته‌ای! شکستگیهایش را شفا ده زیرا به جنبش آمده است. | ۲ 2 |
Tu as fait trembler la terre, tu l’as fendue: répare ses brèches, car elle chancelle.
| چیزهای مشکل را به قوم خود نشان داده‌ای. باده سرگردانی به مانوشانیده‌ای. | ۳ 3 |
Tu as fait voir à ton peuple des choses dures; tu nous as donné à boire un vin d’étourdissement.
| علمی به ترسندگان خود داده‌ای تاآن را برای راستی برافرازند، سلاه. | ۴ 4 |
Tu as donné une bannière à ceux qui te craignent, pour la déployer à cause de la vérité, (Sélah)
| تا حبیبان تونجات یابند. به‌دست راست خود نجات ده و مرا مستجاب فرما. | ۵ 5 |
Afin que tes bien-aimés soient délivrés. Sauve par ta droite, et réponds-moi!
| خدا در قدوسیت خود سخن گفته است. پس وجد خواهم نمود. شکیم را تقسیم می‌کنم ووادی سکوت را خواهم پیمود. | ۶ 6 |
Dieu a parlé dans sa sainteté: je me réjouirai; je partagerai Sichem et je mesurerai la vallée de Succoth.
| جلعاد از آن من است، منسی از آن من. افرایم خود سر من است ویهودا عصای سلطنت من. | ۷ 7 |
Galaad est à moi, et Manassé est à moi, et Éphraïm est la force de ma tête; Juda est mon législateur;
| موآب ظرف طهارت من است و بر ادوم کفش خود را خواهم‌انداخت. ای فلسطین برای من بانگ برآور! | ۸ 8 |
Moab est le bassin où je me lave; sur Édom j’ai jeté ma sandale. Philistie, pousse des cris de triomphe à mon sujet!
| کیست که مرابه شهر حصین درآورد؟ و کیست که مرا به ادوم رهبری کند؟ | ۹ 9 |
Qui me conduira dans la ville forte? Qui me mènera jusqu’en Édom?
| مگر نه تو‌ای خدا که ما را دورانداخته‌ای و با لشکرهای ما‌ای خدا بیرون نمی آیی؟ | ۱۰ 10 |
Ne sera-ce pas toi, ô Dieu, qui nous as rejetés, et qui n’es pas sorti, ô Dieu, avec nos armées?
| مرا از دشمن اعانت فرما زیرامعاونت انسان باطل است. | ۱۱ 11 |
Donne-nous du secours pour sortir de détresse; car la délivrance qui vient de l’homme est vaine.
| با خدا ظفر خواهیم یافت. زیرا اوست که دشمنان ما را پایمال خواهدکرد. | ۱۲ 12 |
Par Dieu nous ferons des actes de valeur, et c’est lui qui foulera nos adversaires.
