مزامیر 52

۱ 1 برای سالار مغنیان. قصیده داود وقتی که دوآغ ادومی آمد و شاول را خبر داده، گفت که داود به خانه اخیملک رفت ای جبار چرا از بدی فخر می‌کنی؟ رحمت خدا همیشه باقی است.

Što se hvališ nevaljalstvom, silni? Milost je Božija svaki dan sa mnom.

۲ 2 زبان تو شرارت را اختراع می‌کند، مثل استره تیز، ای حیله ساز!

Nepravdu izmišlja jezik tvoj; on je u tebe kao britva naoštrena, lukavi!

۳ 3 بدی را از نیکویی بیشتر دوست می‌داری و دروغ را زیادتر از راست گویی، سلاه.

Voliš zlo nego dobro, voliš lagati nego istinu govoriti.

۴ 4 همه سخنان مهلک را دوست می‌داری، ای زبان حیله باز!

Ljubiš svakojake rijeèi od pogibli, i jezik lukav.

۵ 5 خدا نیز تو را تا به ابد هلاک خواهد کردو تو را ربوده، از مسکن تو خواهد کند و ریشه تورا از زمین زندگان، سلاه.

Toga radi Bog æe te poraziti sasvijem, izbaciæe te i išèupaæe te iz stana, i korijen tvoj iz zemlje živijeh.

۶ 6 عادلان این را دیده، خواهند ترسید و بر او خواهند خندید.

Vidjeæe pravednici i pobojaæe se, i potsmijevaæe mu se:

۷ 7 هان این کسی است که خدا را قلعه خویش ننمود بلکه به کثرت دولت خود توکل کرد و از بدی خویش خود را زورآور ساخت.

Gle èovjeka koji ne držaše u Bogu krjeposti svoje, nego se uzdaše u velièinu bogatstva svojega i utvrðivaše se zloæom svojom.

۸ 8 و اما من مثل زیتون سبز در خانه خدا هستم. به رحمت خدا توکل می‌دارم تا ابدالاباد.

A ja, kao maslina zelena u domu Gospodnjem, uzdam se u milost Božiju bez prestanka i dovijeka.

۹ 9 تو را همیشه حمد خواهم گفت، زیرا تو این را کرده‌ای. و انتظار نام تو را خواهم کشید زیرا نزدمقدسان تو نیکوست.

Dovijeka æu hvaliti tebe, jer dobro èiniš, i uzdaæu se u ime tvoje; jer si dobar k svecima svojim.