مزامیر 50

۱ 1 مزمور آساف خدا، خدا یهوه تکلم می‌کند و زمین رااز مطلع آفتاب تا به مغربش می‌خواند.

The mighty God, even the LORD, has spoken, and called the earth from the rising of the sun to the going down thereof.

۲ 2 از صهیون که کمال زیبایی است، خدا تجلی نموده است.

Out of Zion, the perfection of beauty, God has shined.

۳ 3 خدای ما می‌آید و سکوت نخواهد نمود. آتش پیش روی او می‌بلعد. وطوفان شدید گرداگرد وی خواهد بود.

Our God shall come, and shall not keep silence: a fire shall devour before him, and it shall be very tempestuous round about him.

۴ 4 آسمان را از بالا می‌خواند و زمین را، تا قوم خود راداوری کند:

He shall call to the heavens from above, and to the earth, that he may judge his people.

۵ 5 «مقدسان مرا نزد من جمع کنید، که عهد را با من به قربانی بسته‌اند.»

Gather my saints together to me; those that have made a covenant with me by sacrifice.

۶ 6 و آسمانها ازانصاف او خبر خواهند داد. زیرا خدا خود داوراست، سلاه.

And the heavens shall declare his righteousness: for God is judge himself. (Selah)

۷ 7 «ای قوم من بشنوتا سخن گویم. و‌ای اسرائیل تا برایت شهادت دهم که خدا، خدای تومن هستم.

Hear, O my people, and I will speak; O Israel, and I will testify against you: I am God, even your God.

۸ 8 درباره قربانی هایت تو را توبیخ نمی کنم و قربانی های سوختنی تو دائم در نظرمن است.

I will not reprove you for your sacrifices or your burnt offerings, to have been continually before me.

۹ 9 گوساله‌ای از خانه تو نمی گیرم و نه بزی از آغل تو.

I will take no bullock out of your house, nor he goats out of your folds.

۱۰ 10 زیراکه جمیع حیوانات جنگل از آن منند و بهایمی که بر هزاران کوه می‌باشند.

For every beast of the forest is mine, and the cattle on a thousand hills.

۱۱ 11 همه پرندگان کوهها را می‌شناسم و وحوش صحرا نزد من حاضرند.

I know all the fowls of the mountains: and the wild beasts of the field are mine.

۱۲ 12 اگر گرسنه می‌بودم تورا خبر نمی دادم. زیرا ربع مسکون و پری آن از آن من است.

If I were hungry, I would not tell you: for the world is mine, and the fullness thereof.

۱۳ 13 آیا گوشت گاوان را بخورم و خون بزها را بنوشم؟

Will I eat the flesh of bulls, or drink the blood of goats?

۱۴ 14 برای خدا قربانی تشکر رابگذران، و نذرهای خویش را به حضرت اعلی وفانما.

Offer to God thanksgiving; and pay your vows to the most High:

۱۵ 15 پس در روز تنگی مرا بخوان تا تو راخلاصی دهم و مرا تمجید بنمایی.»

And call on me in the day of trouble: I will deliver you, and you shall glorify me.

۱۶ 16 و اما به شریر خدا می‌گوید: «ترا چه‌کاراست که فرایض مرا بیان کنی و عهد مرا به زبان خود بیاوری؟

But to the wicked God says, What have you to do to declare my statutes, or that you should take my covenant in your mouth?

۱۷ 17 چونکه تو از تادیب نفرت داشته‌ای و کلام مرا پشت سر خود انداخته‌ای.

Seeing you hate instruction, and casts my words behind you.

۱۸ 18 چون دزد را دیدی او را پسند کردی و نصیب تو با زناکاران است.

When you saw a thief, then you consented with him, and have been partaker with adulterers.

۱۹ 19 دهان خود را به شرارت گشوده‌ای و زبانت حیله را اختراع می‌کند.

You give your mouth to evil, and your tongue frames deceit.

۲۰ 20 نشسته‌ای تا به ضد برادر خود سخن رانی ودرباره پسر مادر خویش غیبت‌گویی.

You sit and speak against your brother; you slander your own mother’s son.

۲۱ 21 این راکردی و من سکوت نمودم. پس گمان بردی که من مثل تو هستم. لیکن تو را توبیخ خواهم کرد. و این را پیش نظر تو به ترتیب خواهم نهاد.

These things have you done, and I kept silence; you thought that I was altogether such an one as yourself: but I will reprove you, and set them in order before your eyes.

۲۲ 22 ‌ای فراموش کنندگان خدا، در این تفکر کنید! مباداشما را بدرم و رهاننده‌ای نباشد.

Now consider this, you that forget God, lest I tear you in pieces, and there be none to deliver.

۲۳ 23 هر‌که قربانی تشکر را گذراند مرا تمجید می‌کند. و آنکه طریق خود را راست سازد، نجات خدا را به وی نشان خواهم داد.»

Whoever offers praise glorifies me: and to him that orders his conversation aright will I show the salvation of God.