مزامیر 50

۱ 1 مزمور آساف خدا، خدا یهوه تکلم می‌کند و زمین رااز مطلع آفتاب تا به مغربش می‌خواند.

A Psalm of Asaph. God, God, the LORD, hath spoken, and called the earth from the rising of the sun unto the going down thereof.

۲ 2 از صهیون که کمال زیبایی است، خدا تجلی نموده است.

Out of Zion, the perfection of beauty, God hath shined forth.

۳ 3 خدای ما می‌آید و سکوت نخواهد نمود. آتش پیش روی او می‌بلعد. وطوفان شدید گرداگرد وی خواهد بود.

Our God cometh, and doth not keep silence; a fire devoureth before Him, and round about Him it stormeth mightily.

۴ 4 آسمان را از بالا می‌خواند و زمین را، تا قوم خود راداوری کند:

He calleth to the heavens above, and to the earth, that He may judge His people:

۵ 5 «مقدسان مرا نزد من جمع کنید، که عهد را با من به قربانی بسته‌اند.»

'Gather My saints together unto Me; those that have made a covenant with Me by sacrifice.'

۶ 6 و آسمانها ازانصاف او خبر خواهند داد. زیرا خدا خود داوراست، سلاه.

And the heavens declare His righteousness; for God, He is judge. (Selah)

۷ 7 «ای قوم من بشنوتا سخن گویم. و‌ای اسرائیل تا برایت شهادت دهم که خدا، خدای تومن هستم.

'Hear, O My people, and I will speak; O Israel, and I will testify against thee: God, thy God, am I.

۸ 8 درباره قربانی هایت تو را توبیخ نمی کنم و قربانی های سوختنی تو دائم در نظرمن است.

I will not reprove thee for thy sacrifices; and thy burnt-offerings are continually before Me.

۹ 9 گوساله‌ای از خانه تو نمی گیرم و نه بزی از آغل تو.

I will take no bullock out of thy house, nor he-goats out of thy folds.

۱۰ 10 زیراکه جمیع حیوانات جنگل از آن منند و بهایمی که بر هزاران کوه می‌باشند.

For every beast of the forest is Mine, and the cattle upon a thousand hills.

۱۱ 11 همه پرندگان کوهها را می‌شناسم و وحوش صحرا نزد من حاضرند.

I know all the fowls of the mountains; and the wild beasts of the field are Mine.

۱۲ 12 اگر گرسنه می‌بودم تورا خبر نمی دادم. زیرا ربع مسکون و پری آن از آن من است.

If I were hungry, I would not tell thee; for the world is Mine, and the fulness thereof.

۱۳ 13 آیا گوشت گاوان را بخورم و خون بزها را بنوشم؟

Do I eat the flesh of bulls, or drink the blood of goats?

۱۴ 14 برای خدا قربانی تشکر رابگذران، و نذرهای خویش را به حضرت اعلی وفانما.

Offer unto God the sacrifice of thanksgiving; and pay thy vows unto the Most High;

۱۵ 15 پس در روز تنگی مرا بخوان تا تو راخلاصی دهم و مرا تمجید بنمایی.»

And call upon Me in the day of trouble; I will deliver thee, and thou shalt honour Me.'

۱۶ 16 و اما به شریر خدا می‌گوید: «ترا چه‌کاراست که فرایض مرا بیان کنی و عهد مرا به زبان خود بیاوری؟

But unto the wicked God saith: 'What hast thou to do to declare My statutes, and that thou hast taken My covenant in thy mouth?

۱۷ 17 چونکه تو از تادیب نفرت داشته‌ای و کلام مرا پشت سر خود انداخته‌ای.

Seeing thou hatest instruction, and castest My words behind thee.

۱۸ 18 چون دزد را دیدی او را پسند کردی و نصیب تو با زناکاران است.

When thou sawest a thief, thou hadst company with him, and with adulterers was thy portion.

۱۹ 19 دهان خود را به شرارت گشوده‌ای و زبانت حیله را اختراع می‌کند.

Thou hast let loose thy mouth for evil, and thy tongue frameth deceit.

۲۰ 20 نشسته‌ای تا به ضد برادر خود سخن رانی ودرباره پسر مادر خویش غیبت‌گویی.

Thou sittest and speakest against thy brother; thou slanderest thine own mother's son.

۲۱ 21 این راکردی و من سکوت نمودم. پس گمان بردی که من مثل تو هستم. لیکن تو را توبیخ خواهم کرد. و این را پیش نظر تو به ترتیب خواهم نهاد.

These things hast thou done, and should I have kept silence? Thou hadst thought that I was altogether such a one as thyself; but I will reprove thee, and set the cause before thine eyes.

۲۲ 22 ‌ای فراموش کنندگان خدا، در این تفکر کنید! مباداشما را بدرم و رهاننده‌ای نباشد.

Now consider this, ye that forget God, lest I tear in pieces, and there be none to deliver.

۲۳ 23 هر‌که قربانی تشکر را گذراند مرا تمجید می‌کند. و آنکه طریق خود را راست سازد، نجات خدا را به وی نشان خواهم داد.»

Whoso offereth the sacrifice of thanksgiving honoureth Me; and to him that ordereth his way aright will I show the salvation of God.'