مزامیر 44

۱ 1 برای سالار مغنیان. قصیده بنی قورح ای خدا به گوشهای خود شنیده‌ایم وپدران ما، ما را خبر داده‌اند، از کاری که در روزهای ایشان و در ایام سلف کرده‌ای.

For the Chief Musician; [a Psalm] of the sons of Korah. Maschil. We have heard with our ears, O God, our fathers have told us, what work thou didst in their days, in the days of old.

۲ 2 تو به‌دست خود امت‌ها را بیرون کردی، اماایشان را غرس نمودی. قومها را تباه کردی، اما ایشان را منتشر ساختی.

Thou didst drive out the nations with thy hand, and plantedst them in; thou didst afflict the peoples, and didst spread them abroad.

۳ 3 زیرا که به شمشیر خود زمین را تسخیر نکردند و بازوی ایشان ایشان را نجات نداد. بلکه دست راست تو وبازو و نور روی تو. زیرا از ایشان خرسندبودی.

For they gat not the land in possession by their own sword, neither did their own arm save them: but thy right hand, and thine arm, and the light of thy countenance, because thou hadst a favour unto them.

۴ 4 ‌ای خدا تو پادشاه من هستی. پس برنجات یعقوب امر فرما.

Thou art my King, O God: command deliverance for Jacob.

۵ 5 به مدد تو دشمنان خود راخواهیم افکند و به نام تو مخالفان خویش راپایمال خواهیم ساخت.

Through thee will we push down our adversaries: through thy name will we tread them under that rise up against us.

۶ 6 زیرا بر کمان خودتوکل نخواهم داشت و شمشیرم مرا خلاصی نخواهد داد.

For I will not trust in my bow, neither shall my sword save me.

۷ 7 بلکه تو ما را از دشمنان ما خلاصی دادی و مبغضان ما را خجل ساختی.

But thou hast saved us from our adversaries, and hast put them to shame that hate us.

۸ 8 تمامی روزبر خدا فخر خواهیم کرد و نام تو را تا به ابد تسبیح خواهیم خواند، سلاه.

In God have we made our boast all the day long, and we will give thanks unto thy name for ever. (Selah)

۹ 9 لیکن الان تو ما را دورانداخته و رسوا ساخته‌ای و با لشکرهای ما بیرون نمی آیی.

But now thou hast cast [us] off, and brought us to dishonour; and goest not forth with our hosts.

۱۰ 10 و ما را از پیش دشمن روگردان ساخته‌ای و خصمان ما برای خویشتن تاراج می‌کنند.

Thou makest us to turn back from the adversary: and they which hate us spoil for themselves.

۱۱ 11 ما را مثل گوسفندان برای خوراک تسلیم کرده‌ای و ما را در میان امت‌ها پراکنده ساخته‌ای.

Thou hast given us like sheep [appointed] for meat; and hast scattered us among the nations.

۱۲ 12 قوم خود را بی‌بها فروختی و ازقیمت ایشان نفع نبردی.

Thou sellest thy people for nought, and hast not increased [thy wealth] by their price.

۱۳ 13 ما را نزد همسایگان ماعار گردانیدی. اهانت و سخریه نزد آنانی که گرداگرد مایند.

Thou makest us a reproach to our neighbours, a scorn and a derision to them that are round about us.

۱۴ 14 ما را در میان امت هاضرب‌المثل ساخته‌ای. جنبانیدن سر در میان قوم‌ها.

Thou makest us a byword among the nations, a shaking of the head among the peoples.

۱۵ 15 و رسوایی من همه روزه در نظر من است. و خجالت رویم مرا پوشانیده است،

All the day long is my dishonour before me, and the shame of my face hath covered me,

۱۶ 16 ازآواز ملامت گو و فحاش، از روی دشمن و انتقام گیرنده.

For the voice of him that reproacheth and blasphemeth; by reason of the enemy and the avenger.

۱۷ 17 این همه بر ما واقع شد. اما تو را فراموش نکردیم و در عهد تو خیانت نورزیدیم.

All this is come upon us; yet have we not forgotten thee, neither have we dealt falsely in thy covenant.

۱۸ 18 دل مابه عقب برنگردید و پایهای ما از طریق تو انحراف نورزید.

Our heart is not turned back, neither have our steps declined from thy way;

۱۹ 19 هرچند ما را در مکان اژدرها کوبیدی و ما را به سایه موت پوشانیدی.

That thou hast sore broken us in the place of jackals, and covered us with the shadow of death.

۲۰ 20 نام خدای خود را هرگز فراموش نکردیم و دست خود را به خدای غیر برنیفراشتیم.

If we have forgotten the name of our God, or spread forth our hands to a strange god;

۲۱ 21 آیا خدا این راغوررسی نخواهد کرد؟ زیرا او خفایای قلب رامی داند.

Shall not God search this out? for he knoweth the secrets of the heart.

۲۲ 22 هر آینه به‌خاطر تو تمامی روز کشته می‌شویم و مثل گوسفندان ذبح شمرده می‌شویم.

Yea, for thy sake are we killed all the day long; we are counted as sheep for the slaughter.

۲۳ 23 ‌ای خداوند بیدار شو چراخوابیده‌ای؟ برخیز و ما را تا به ابد دور مینداز.

Awake, why sleepest thou, O Lord? arise, cast [us] not off for ever.

۲۴ 24 چرا روی خود را پوشانیدی و ذلت و تنگی مارا فراموش کردی؟

Wherefore hidest thou thy face, and forgettest our affliction and our oppression?

۲۵ 25 زیرا که جان ما به خاک خم شده است و شکم ما به زمین چسبیده.

For our soul is bowed down to the dust: our belly cleaveth unto the earth.

۲۶ 26 به جهت اعانت ما برخیز و بخاطر رحمانیت خود ما رافدیه ده.

Rise up for our help, and redeem us for thy lovingkindness’ sake.