مزامیر 38

۱ 1 مزمور داود برای تذکر ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما.

Psalmus David, in recordationem sabbati. Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.

۲ 2 زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است.

Quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.

۳ 3 در جسد من به‌سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به‌سبب خطای خودم سلامتی نی.

Non est sanitas in carne mea a facie irae tuae: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.

۴ 4 زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین ترشده.

Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum: et sicut onus grave gravatae sunt super me.

۵ 5 جراحات من متعفن و مقروح شده است، به‌سبب حماقت من.

Putruerunt et corruptae sunt cicatrices meae, a facie insipientiae meae.

۶ 6 به خود می‌پیچم وبی نهایت منحنی شده‌ام. تمامی روز ماتم‌کنان تردد می‌کنم.

Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.

۷ 7 زیرا کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست.

Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.

۸ 8 من بی‌حس و بی‌نهایت کوفته شده‌ام و از فغان دل خود نعره می‌زنم.

Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.

۹ 9 ‌ای خداوند تمامی آرزوی من در مد نظر تواست و ناله های من از تو مخفی نمی باشد.

Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.

۱۰ 10 دل من می‌طپد و قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست.

Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea: et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.

۱۱ 11 دوستان و رفیقانم از بلای من برکنار می‌ایستند و خویشان من دور ایستاده‌اند.

Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quaerebant animam meam.

۱۲ 12 آنانی که قصد جانم دارند دام می‌گسترند و بداندیشانم سخنان فتنه انگیز می‌گویند و تمام روزحیله را تفکر می‌کنند.

Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.

۱۳ 13 و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم که دهان خود را باز نکند.

Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.

۱۴ 14 و مثل کسی گردیده‌ام که نمی شنود و کسی‌که در زبانش حجتی نباشد.

Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.

۱۵ 15 زیرا که‌ای خداوند انتظار تو را می‌کشم. تو‌ای یهوه خدایم جواب خواهی داد.

Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.

۱۶ 16 چونکه گفته‌ام مبادا بر من شادی نمایند و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند.

Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.

۱۷ 17 زیرا که برای افتادن نصب شده‌ام ودرد من همیشه پیش روی من است.

Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.

۱۸ 18 زیرا گناه خود را اخبار می‌نمایم و از خطای خود غمگین هستم.

Quoniam iniquitatem meam annunciabo: et cogitabo pro peccato meo.

۱۹ 19 اما دشمنانم زنده و زورآوراند و آنانی که بی‌سبب بر من بغض می‌نمایند بسیاراند.

Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.

۲۰ 20 وآنانی که به عوض نیکی به من بدی می‌رسانند. برمن عداوت می‌ورزند زیرا نیکویی را پیروی می‌کنم.

Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.

۲۱ 21 ‌ای خداوند مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش.

Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.

۲۲ 22 و برای اعانت من تعجیل فرما‌ای خداوندی که نجات من هستی.

Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meae.