مزامیر 38
| مزمور داود برای تذکر ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما. | ۱ 1 |
Ein Psalm von David, bei Darbringung des Duftopfers. HERR, nicht in deinem Zorne strafe mich,
| زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است. | ۲ 2 |
Denn deine Pfeile sind in mich eingedrungen, und deine Hand liegt schwer auf mir:
| در جسد من به‌سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به‌سبب خطای خودم سلامتی نی. | ۳ 3 |
nichts ist gesund an meinem Leib ob deinem Zürnen, nichts heil an meinen Gliedern ob meiner Sünde.
| زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین ترشده. | ۴ 4 |
Denn meine Missetaten schlagen mir über dem Haupt zusammen; wie eine schwere Last sind sie mir zu schwer geworden.
| جراحات من متعفن و مقروح شده است، به‌سبب حماقت من. | ۵ 5 |
Es faulen, es eitern meine Wunden infolge meiner Torheit.
| به خود می‌پیچم وبی نهایت منحنی شده‌ام. تمامی روز ماتم‌کنان تردد می‌کنم. | ۶ 6 |
Ich bin gekrümmt, tief niedergebeugt; den ganzen Tag geh’ ich trauernd einher;
| زیرا کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست. | ۷ 7 |
denn meine Lenden sind voll von Entzündung, und nichts ist unversehrt an meinem Leibe.
| من بی‌حس و بی‌نهایت کوفته شده‌ام و از فغان دل خود نعره می‌زنم. | ۸ 8 |
Erschöpft bin ich und ganz zerschlagen, ich schreie auf infolge des Stöhnens meines Herzens.
| ای خداوند تمامی آرزوی من در مد نظر تواست و ناله های من از تو مخفی نمی باشد. | ۹ 9 |
O Allherr, all mein Verlangen ist dir bekannt, und meine Seufzer sind dir nicht verborgen.
| دل من می‌طپد و قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست. | ۱۰ 10 |
Mein Herz pocht stürmisch, meine Kraft hat mich verlassen, und das Licht meiner Augen, auch das ist dahin!
| دوستان و رفیقانم از بلای من برکنار می‌ایستند و خویشان من دور ایستاده‌اند. | ۱۱ 11 |
Meine Freunde und Genossen stehn abseits von meinem Elend, und meine nächsten Verwandten halten sich fern.
| آنانی که قصد جانم دارند دام می‌گسترند و بداندیشانم سخنان فتنه انگیز می‌گویند و تمام روزحیله را تفکر می‌کنند. | ۱۲ 12 |
Die nach dem Leben mir trachten, legen mir Schlingen, und die mein Unglück suchen, verabreden Unheil und sinnen auf Trug den ganzen Tag.
| و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم که دهان خود را باز نکند. | ۱۳ 13 |
Doch ich bin wie ein Tauber, höre es nicht, und bin wie ein Stummer, der den Mund nicht auftut;
| و مثل کسی گردیده‌ام که نمی شنود و کسی‌که در زبانش حجتی نباشد. | ۱۴ 14 |
ja, ich bin wie einer, der nicht hören kann und in dessen Mund keine Widerrede ist;
| زیرا که‌ای خداوند انتظار تو را می‌کشم. تو‌ای یهوه خدایم جواب خواهی داد. | ۱۵ 15 |
denn auf dich, HERR, warte ich: du wirst antworten, o Allherr, mein Gott;
| چونکه گفته‌ام مبادا بر من شادی نمایند و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند. | ۱۶ 16 |
denn ich sage: »Daß sie nur nicht über mich frohlocken, nur nicht beim Wanken meines Fußes gegen mich großtun!«
| زیرا که برای افتادن نصب شده‌ام ودرد من همیشه پیش روی من است. | ۱۷ 17 |
Denn nahe bin ich am Zusammenbrechen, und mein Schmerz ist mir allezeit gegenwärtig.
| زیرا گناه خود را اخبار می‌نمایم و از خطای خود غمگین هستم. | ۱۸ 18 |
Ach! Ich bekenne meine Schuld, bin bekümmert ob meiner Sünde!
| اما دشمنانم زنده و زورآوراند و آنانی که بی‌سبب بر من بغض می‌نمایند بسیاراند. | ۱۹ 19 |
Dagegen die ohne Grund mich befeinden, sind stark, und zahlreich sind, die ohn’ Ursach’ mich hassen,
| وآنانی که به عوض نیکی به من بدی می‌رسانند. برمن عداوت می‌ورزند زیرا نیکویی را پیروی می‌کنم. | ۲۰ 20 |
und solche, die mir Gutes mit Bösem vergelten, sind meine Widersacher, weil fest am Guten ich halte.
| ای خداوند مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش. | ۲۱ 21 |
Verlaß mich nicht, o HERR, mein Gott, sei nicht ferne von mir!
| و برای اعانت من تعجیل فرما‌ای خداوندی که نجات من هستی. | ۲۲ 22 |
Eile zu meinem Schutz herbei, o Allherr, meine Rettung!
