مزامیر 38

۱ 1 مزمور داود برای تذکر ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما.

A Psalm of David. A lament. Reprove me not, Lord, in your anger, and chasten me not in your wrath;

۲ 2 زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است.

for your arrows have sunk into me, and your hand lies heavy upon me.

۳ 3 در جسد من به‌سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به‌سبب خطای خودم سلامتی نی.

In my flesh is no soundness because of your anger, no health in my bones, because of my sin.

۴ 4 زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین ترشده.

For that my guilt is gone over my head: it weighs like a burden too heavy for me.

۵ 5 جراحات من متعفن و مقروح شده است، به‌سبب حماقت من.

My wounds stink and fester, for my foolishness I am tormented.

۶ 6 به خود می‌پیچم وبی نهایت منحنی شده‌ام. تمامی روز ماتم‌کنان تردد می‌کنم.

Bent and bowed am I utterly, all the day going in mourning.

۷ 7 زیرا کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست.

My loins are filled with burning, and in my flesh is no soundness.

۸ 8 من بی‌حس و بی‌نهایت کوفته شده‌ام و از فغان دل خود نعره می‌زنم.

I am utterly crushed and numb; I cry louder than lion roars.

۹ 9 ‌ای خداوند تمامی آرزوی من در مد نظر تواست و ناله های من از تو مخفی نمی باشد.

Lord, you know all that I long for, my groans are not hidden from you.

۱۰ 10 دل من می‌طپد و قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست.

My heart is throbbing, my strength has failed me. The light of my eyes – even it is gone from me.

۱۱ 11 دوستان و رفیقانم از بلای من برکنار می‌ایستند و خویشان من دور ایستاده‌اند.

My dear ones and friends keep aloof, and my neighbours stand afar off.

۱۲ 12 آنانی که قصد جانم دارند دام می‌گسترند و بداندیشانم سخنان فتنه انگیز می‌گویند و تمام روزحیله را تفکر می‌کنند.

They who aim at my life lay their snares, they who seek my hurt speak of ruin, nursing treachery all the day long.

۱۳ 13 و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم که دهان خود را باز نکند.

But I turn a deaf ear and hear not; like the dumb I open not my mouth.

۱۴ 14 و مثل کسی گردیده‌ام که نمی شنود و کسی‌که در زبانش حجتی نباشد.

I am like one without hearing, with no arguments in my mouth.

۱۵ 15 زیرا که‌ای خداوند انتظار تو را می‌کشم. تو‌ای یهوه خدایم جواب خواهی داد.

For my hope, O Lord, is in you. You will answer, O Lord my God,

۱۶ 16 چونکه گفته‌ام مبادا بر من شادی نمایند و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند.

when I utter the hope that those who made scorn of my tottering feet may not rejoice over me.

۱۷ 17 زیرا که برای افتادن نصب شده‌ام ودرد من همیشه پیش روی من است.

For I am ready to fall, my pain forsakes me never.

۱۸ 18 زیرا گناه خود را اخبار می‌نمایم و از خطای خود غمگین هستم.

I acknowledge my guilt, I am anxious because of my sin:

۱۹ 19 اما دشمنانم زنده و زورآوراند و آنانی که بی‌سبب بر من بغض می‌نمایند بسیاراند.

My wanton assailants are strong, those who wrongfully hate me are many,

۲۰ 20 وآنانی که به عوض نیکی به من بدی می‌رسانند. برمن عداوت می‌ورزند زیرا نیکویی را پیروی می‌کنم.

who render me evil for good, and oppose me, because I make good my goal.

۲۱ 21 ‌ای خداوند مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش.

Do not forsake me, O Lord; my God, be not far from me.

۲۲ 22 و برای اعانت من تعجیل فرما‌ای خداوندی که نجات من هستی.

Hasten to help me, O Lord my saviour.